10 najważniejszych wydarzeń artystycznych 2012 roku

Damien Hirst, Tate Modern

10 wydarzeń artystycznych 2012 roku - oto subiektywny wybór.

Luwr w Lens, Cranach we Wrocławiu, Hirst w Tate Modern, Szapocznikow w Nowym Jorku, a Rubens na Uralu. Jakie wydarzenia zasługiwały na najwięcej uwagi w 2012 roku?

"Madonna pod jodłami" wróciła do Wrocławia. Spokojna twarz Marii z Dzieciątkiem z datowanego na ok. 1501 arcydzieła Łukasza Cranacha Starszego nie zdradza wielu wydarzeń, które były udziałem tego obrazu. Obecnie można go zobaczyć w Muzeum Archidiecezjalnym we Wrocławiu.

Madonna pod jodłami, Łukasz Cranach Starszy

„Dama z gronostajem” wróciła do kraju – po ponad dwóch latach kontrowersyjnych podróży po świecie obraz Leonarda da Vinci wrócił do Krakowa. Na długo. Można go oglądać na Zamku Królewskim na Wawelu.

Leonardo da Vinci, Dama z Gronostajem

Alina Szapocznikow w MoMA w Nowym JorkuNowojorskie muzeum MoMA było kolejnym miejscem, w którym zachodnia publiczność miała okazję zapoznać się z twórczością polskiej rzeźbiarki Aliny Szapocznikow. Można śmiało powiedzieć- to jest światowy format.

Alina Szapocznikow, Scuplture Undone, Moma•moma.org

Powstał Luwr Bis w górniczym Lens - 10 sierpnia obchodzona jest rocznica powołania Muzeum w Luwrze w 1793 roku. 4 grudnia 2012, przed okrągłą rocznicą, nadszedł czas na potomstwo- powstała filia Luwru w Lens, byłym górniczym mieście na północy Francji.

Wystawa Wojciecha Fangora w krakowskim Muzeum Narodowym. Cały wiek sztuki w biografii jednego człowieka.Genialna ekspozycja.

Wojciech Fangor•Wojciech Fangor, Muzeum Narodowe w Krakowie

150 rocznica urodzin Gustava Klimta –cała Austria i pół Europy odkrywała na nowo mistrza wiedeńskiego symbolizmu.

Klimt Year

Rekordy na aukcjach w Christie's i Sotheby's- kryzys sztuce niestraszny.
Obraz Edvarda Muncha „Krzyk” z 1895 roku wylicytowany został za prawie 120 mln dolarów. „Orange, red, yellow” Marka Rothko- sprzedano za 86,9 mln dolarów
Za rekordową kwotę 44,8 mln dolarów sprzedano dzieło Roya Lichtensteina „Sleeping Girl”

Roy Lichtenstein, Śpiąca dziewczyna

Detektywi na tropach sztuki. Odnaleziono obraz Matisse'a „Odaliska w czerwonych szarawarach" wart 3 mln dolarów - obraz skradziony około 10 lat temu w Wenezueli odzyskano w tajnej operacji w Miami na Florydzie.

Henri Matisse

London 2012 Festival - Sztuka jest tak stara jak sport. Podczas Igrzysk Olimpijskich w Londynie odbyła się też Olimpiada Kulturalna – projekt skupiający setki instytucji kulturalnych, placówek artystycznych i niezależnych twórców. Dzieła sztuki stały się inspirującym tłem dla wydarzeń sportowych. Brawo Londyn! A w Warszawie?

London 2012 Festiwal

Damien Hirst został klasykiem - a to dzięki wystawie w Tate Modern. Chwilę wcześniej Larry Gagosian pokazał jego prace równocześnie w swoich 12 galeriach.

Damien Hirst, Tate Modern

Rubens na Uralu? - Rosyjscy eksperci twierdzą, że obraz „Maria Magdalena w żałobie z siostrą Martą”, znajdujący się w muzeum w Irbicie – małym mieście na Uralu, jest autentycznym dziełem Petera Paula Rubensa.



PS Dodatkowy punkt, nasz osobisty ważny moment:

19 maja podczas Europejskiej Nocy Muzeów zainaugurowana została działalność Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej na Mont des Arts, w samym centrum Brukseli. List z gratulacjami napisała sama Królowa Paola! Obok- Muzeum Magritte`a, Królewskie Muzea, słynny Bozar i Grand Place. A wokół - ciekawa sztuki publiczność z całej Europy i świata, która odkrywa sztukę polską. Abakanowicz, Dwurnika, Dominika, Markowskiego, Mitoraja, Okrassę, Opałkę, Rózgę, Sasnala.

Edward Dwurnik, Bruksela, Galeria Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej Galeria Katarzyny Napiórkowskiej .•www.napiorkowska.pl

Ranking powstał przy udziale artissimo.pl, blogu o sztuce.

Udostępnij

Artykuł powstał we współpracy z Galerią Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
www.napiorkowska.pl

Zapraszamy Państwa także na strony poświęcone sztuce:
www.artissimo.pl – wystawy, artyści, wydarzenia

Blog Justyny Napiórkowskiej- zwycięski blog w dziedzinie kultury w konkursie Blog Roku 2010 :
www.osztuce.blogspot.com

Wszystkie prawa zastrzeżone

Malarstwo Marka Okrassy na czas karnawału

Marek Okrassa, z cyklu Bal

 Dulce est desipere in loco (łac.) słodko być frywolnym, gdy sprzyja temu sposobność lub według Jana Kochanowskiego „Miło szaleć kiedy czas po temu”*

Karnawał to radosny okres balów, przyjęć, maskarad. Czas, kiedy na chwilę można dać się ponieść zabawie, by po kilku tygodniach poświęcić się ascezie postu według tradycji.

Marek Okrassa, Ogród

Szaleństwo karnawału doskonale ilustrują obrazy Marka Okrassy. Roztańczone pary w scenerii  balowej sali, ogrodu, na lodowisku wirują w beztroskiej ekstazie. Rozbawionemu towarzystwu gra orkiestra.

Marek Okrassa, z cyklu Lodowisko

Marek Okrassa, Lodowisko - las

W obrazach Marka Okrassy z cyklu „Lodowisko” zobaczymy, ekspresyjnie namalowane kilkoma ruchami pędzla, wesołe postaci, uchwycone w tańcu. W pełnych humoru, na granicy karykatury  przedstawieniach,  możemy odnaleźć wspomnienia beztroskiego dzieciństwa, zimową idyllę. To chyba najbardziej optymistyczne obrazy związane z zimową porą.

Marek Okrassa, z cyklu Bal

W obrazach z cyklu „Bal” postaci ukazane są w tańcu, na wytwornym przyjęciu. Czasem atmosfera jest bardziej dostojna, jak na balu w Operze Wiedeńskiej, a scenie możemy się przyglądać na przykład przez wielkie okna klasycystycznego pałacu. W innych przedstawieniach nastrój jest bardziej frywolny lub nadrealny. Bohaterowie dają się ponieść emocjom i zabawa nabiera nadrealnego charakteru.

Marek Okrassa, Z cyklu Bal

Oglądając obrazy Marka Okrassy stajemy się częścią jego opowieści, uczestnikami tej nieskrępowanej  przyjemności, którą przedstawił malarz.

Alicja Wilczak

Wszystkie obrazy oglądać można w Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
www.napiorkowska.pl



 *tłum. Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych Władysława Kopalińskiego


Udostępnij

Artykuł powstał we współpracy z Galerią Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
www.napiorkowska.pl

Zapraszamy Państwa także na strony poświęcone sztuce:
www.artissimo.pl – wystawy, artyści, wydarzenia

Blog Justyny Napiórkowskiej- zwycięski blog w dziedzinie kultury w konkursie Blog Roku 2010 :
www.osztuce.blogspot.com

Wszystkie prawa zastrzeżone

Piotr Uklański w Zachęcie

W Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki trwa przeglądowa wystawa twórczości Piotra Uklańskiego – jednego z najbardziej znanych i kontrowersyjnych współczesnych polskich artystów.

Zaprezentowana w 2000 roku w Zachęcie wystawa „Naziści”, przedstawiająca wizerunki aktorów, którzy wcielili się w różnych filmach w role nazistów, stała się przyczyną głośnego skandalu. Medialny rozgłos wokół wystawy wpłynął jednak znacznie na wzrost popularności artysty nie tylko w Polsce ale także poza jej granicami. W 2006 roku praca „Naziści” Piotra Uklańskiego została sprzedana na aukcji w Phillips de Pury & Company za 568 tysięcy funtów. Jednocześnie stała się na pewien czas najdroższą pracą polskiego artysty współczesnego (rekord został pobity w 2010 roku, gdy trzy obrazy Romana Opałki sprzedano na aukcji za ponad 713 tysięcy funtów).

Budząca sprzeciwy w 2000 roku instalacja Piotra Uklańskiego „Naziści” została zaprezentowana po 12 latach ponownie w Zachęcie, tym razem jednak w zupełnie innej aranżacji. Autorem koncepcji  wizualnej wystawy w Zachęcie jest sam artysta. Postanowił on połączyć wiele swoich prac w rodzaj dzieła totalnego. Wystawa  o tytule „Czterdzieści i cztery”, to niekonwencjonalne ujęcie wystawy przekrojowej. Tak  na przykład w jednej sali zestawione zostały razem jako instalacja pt. „Polska Über Alles” fotografie („Naziści”) i "Dance Floor" (1996). W skład wystawy wchodzą także nowe prace, w tym monumentalna tkanina „Bez tytułu (Rozwarte)”, 2012, cykl fotografii „Bez tytułu (Pornalikes)” 2002.

Uklański łączy w swoich pracach przyjemną formę z polemicznymi treściami. Czerpie inspiracje z kultury popularnej, używa znanych symboli, estetyki kiczu, prowokuje. Trwająca  w Zachęcie wystawa podkreśla wszystkie te cechy twórczości Uklańskiego. Tytuł wystawy mówi o tym, ile lat kończy artysta  – informacja świadomie egotyczna, będąca też odniesieniem do „kryzysu wieku średniego”. „Czterdzieści i cztery” jest także aluzją do słynnego poetyckiego proroctwa Adama Mickiewicza, zapowiadającego nadejście wskrzesiciela narodu. Wystawa ma prowokacyjny charakter, skupia, wszystkie kontrowersyjne tematy: polityka, patriotyzm, pornografia. Dziś już jednak prace Uklańskiego nie wzbudzają tylu kontrowersji, w porównaniu do protestów, które towarzyszyły wystawie w Zachęcie 2000 roku.

Alicja Wilczak

Wystawa potrwa do 17 lutego 2013
www.zacheta.art.pl


Fot. źródło: http://www.zacheta.art.pl/article/view/1082/piotr-uklanski-czterdziesci-i-cztery
1. Piotr Uklański, Bez tytułu (Polska Über Alles), Czterdzieści i cztery, widok ekspozycji, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, 2012, fot. Marek Krzyżanek, Agencja Medium
2.Piotr Uklański, Bez tytułu (Star gazer), 2012, Bez tytułu (Głęboka czerwień), 2012, Bez tytułu (Stężenie pośmiertne), 2012, fot. Mateusz Sadowski , Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, 2012


Udostępnij

Artykuł powstał we współpracy z Galerią Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
www.napiorkowska.pl

Zapraszamy Państwa także na strony poświęcone sztuce:
www.artissimo.pl – wystawy, artyści, wydarzenia

Blog Justyny Napiórkowskiej- zwycięski blog w dziedzinie kultury w konkursie Blog Roku 2010 :
www.osztuce.blogspot.com

Wszystkie prawa zastrzeżone

Twórczość Joanny Wiszniewskiej-Domańskiej

 Joanna WIszniewska-Domańska "Pokusa"

Joanna Wiszniewska-Domańska uznawana jest za twórczą spadkobierczynię poetyki oraz metafizyki surrealizmu. Artystka nadaje przedmiotom codziennym monumentalne rozmiary pozbawia ich pierwotnej funkcji. Umieszczając je w pustych pomieszczeniach lub szarych bezkresach ziemi – odbiera im kontekst i tym samym nadaje nowe symboliczne znaczenie. W ten sposób według własnego pomysłu, czy też chwilowego upodobania przekształca elementy realnego świata w swoją fantazyjną rzeczywistość, pozbawioną przymusu odwoływania się do zasad logiki.

W pracach Joanny Wiszniewskiej-Domańskiej bardzo często pojawia się wysmukła postać - ubrana w czarne ubranie, wyprostowana. Obok niej artystka umieszcza rekwizyt, symbol.. Postać stoi obrócona tyłem do widza i wpatruje się to w labirynt, szachownicę albo w różowe okulary. Ten zagadkowy człowiek to już niemal swoisty znak firmowy artystki i jej magicznego świata.

  Joanna Wiszniewska-Domańska "Różowe okulary"

Joanna Wiszniewska-Domańska (ur. 1946 w Łodzi). Zajmuje się grafiką i rysunkiem. W 1972 roku otrzymała dyplom Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych (obecnie Akademia Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego) w pracowni profesora Stanisława Fijałkowskiego. Prace Joanny Wiszniewskiej-Domańskiej znajdują się miedzy innymi w zbiorach Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum w Wałbrzychu, Muzeum w Couvin (Belgia). 

   Joanna Wiszniewska-Domańska "W labiryncie muzyki"

Fot. Wszystkie prace dostępne są w Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej 

www.napiorkowska.pl

Udostępnij

Artykuł powstał we współpracy z Galerią Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
www.napiorkowska.pl

Zapraszamy Państwa także na strony poświęcone sztuce:
www.artissimo.pl – wystawy, artyści, wydarzenia

Blog Justyny Napiórkowskiej- zwycięski blog w dziedzinie kultury w konkursie Blog Roku 2010 :
www.osztuce.blogspot.com

Wszystkie prawa zastrzeżone

Van Gogh „Sny o Japonii”

Twórczość Vincenta Van Goha inspirowana pracami Hiroshige Utagawa jest tematem wystawy w paryskiej Pinakotece. Równolegle do niej muzeum przedstawia ekspozycję dzieł japońskiego artysty, dając niezwykłą okazję do skonfrontowania prac obu malarzy, ale też do przyjrzenia się wpływom kultury japońskiej nie tylko u Van Gogha, ale w impresjonizmie w ogóle.

Wrażliwość Van Gogha, choroba dwubiegunowa, halucynacje czy napady szaleństwa wywarły duży wpływ na jego sposób postrzegania świata, a tym samym na jego malarstwo. Bardzo często zwraca się uwagę na te zagadnienia, analizując twórczość artysty. Jednak w dużej mierze bazuje ona również na tym, co jest jej przeciwieństwem: wewnętrzna harmonia, dokładność kompozycji, syntetyczne ujmowanie motywów – to te elementy, które van Gogh zaczerpnął ze sztuki japońskiej, a szczególności z twórczości Hiroshige.

Hiroshige Andō (znany również jako Hiroshige Utagawa) to żyjący w latach 1797 – 1858 japoński malarz, grafik i twórca drzeworytów zwanych ukiyo-e (co oznacza „płynący świat”). Van Gogh zetknął się z jego twórczością podczas pobytu w Arnhem, a w 1885 roku zaczął kolekcjonować drzeworyty jego autorstwa, dekorując nimi swoją pracownię – są one widoczne na niektórych obrazach Van Gogha jako tło, na przykład na Portrecie „Ojca” Tanguy (1887). Robił też ich kopie (na przykład Kwitnąca śliwa, 1887). Inspiracje japońską sztuką są jednak widoczne tylko w pojedynczych dziełach – większość pejzaży powstałych po 1887 roku została namalowana w odniesieniu do twórczości Hiroshige. Pod jego wpływem Van Gogh rozjaśnił nieco kolorystykę, urozmaicił fakturę, stosował charakterystyczną perspektywę i dekoracyjność. Holenderski malarz nie był w tamtych czasach osamotniony w swojej inspiracji sztuką japońską - z jej wpływów czerpali także inni twórcy impresjonizmu.

Podczas wystawy w Pinakotece można zobaczyć ponad 40 obrazów Van Gogha, głównie pejzaży, na których widoczne są wpływy sztuki japońskiej. Jest to pierwsza wystawa skupiająca się na tym aspekcie twórczości Van Gogha, a także pierwsza od dłuższego czasu wystawa w Paryżu poświęcona w całości jego dziełom. Ekspozycję można oglądać do 17 marca 2013 roku.

Hanna Szczęśniak

www.pinacotheque.com

Fot. źródło: http://www.pinacotheque.com/index.php?id=40

1. Vincent Van Gogh,Oliveraie, 1889, Kröller-Müller Museum, Otterlo
2. Utagawa Hiroshigem Plage des maiko dans la province de Harima, Série des Vues des sites célèbres des soixante et quelques provinces du Japon, 1853/XII, Museum Volkenkunde, Leiden/Musée national d’Ethnologie, Leyde,
3. Vincent Van Gogh, Pont basculant à Nieuw-Amsterdam,1883, Collection Groninger Museum, Groningen
4. Utagawa Hiroshige, Porte d'entrée du sanctuaire de Sannō à Nagatababa,Série des Lieux célèbres de la capitale de l'Est, 1832-1835,Museum Volkenkunde, Leiden/Musée national d’Ethnologie, Leyde,

Udostępnij

Artykuł powstał we współpracy z Galerią Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
www.napiorkowska.pl

Zapraszamy Państwa także na strony poświęcone sztuce:
www.artissimo.pl – wystawy, artyści, wydarzenia

Blog Justyny Napiórkowskiej- zwycięski blog w dziedzinie kultury w konkursie Blog Roku 2010 :
www.osztuce.blogspot.com

Wszystkie prawa zastrzeżone

Turner Prize dla Elizabeth Price

Elizabeth Price została laureatką najbardziej prestiżowej nagrody artystycznej Turner Prize 2012. Nagrodzona przez jury praca "The Woolworths Choir of 1979" to trzy odrębne wideo- instalacje. Jedna z nich dotyczy słynnego pożaru sklepu w Manchesterze z 1979 roku, który pochłonął 10 ofiar śmiertelnych.

"The Woolworths Choir of 1979" składa się z trzech części: ujęć gotyckiej architektury sakralnej, fragmentów występów żeńskich grup muzycznych z lat 60. i relacji telewizyjnych o pożarze, który doprowadził na Wyspach do zmiany przepisów przeciwpożarowych. Elisabeth Price łącząc muzykę, tekst i niezwiązane ze sobą obrazy, chciała udowodnić, że każdą informację, niezależnie od tego, czy jest ona zwykłym suchym faktem, czy makabrycznym wydarzeniem, można przedstawić w tak atrakcyjny sposób, by zachwycić widza.

Artystka była najmniej znana wśród artystów nominowanych w tym roku do nagrody Turnera (Spartacus Chetwynd, Luke Fowler, Paul Noble). E. Price (ur. 1966) dorastała w podlondyńskim Luton, była członkinią rockowych grup Talulah Gosh i The Carousel, studiowała w The Ruskin School of Drawing and Fine Art i na Uniwersytecie w Oxfordzie.

Nagrodę Turner Prize powołano do życia w 1984 roku. Z założenia promuje ona najbardziej oryginalne przedsięwzięcia żyjących artystów, których wiek nie przekroczył 50 lat, urodzonych, żyjących lub pracujących w Wielkiej Brytanii. Często wywołuje gorącą dyskusję na temat wartości sztuki współczesnej. Wyróżnienie jest przyznawane przez kilkuosobowe jury krytyków i znawców rynku sztuki. W połowie każdego roku, spośród zgłoszonych projektów wybierane są cztery najciekawsze, które trafiają potem na konkursową wystawę w Tate Modern. Zwycięzca otrzymuje czek na niebagatelną sumę 25 tysięcy funtów. W gronie dotychczasowych laureatów znaleźli się m.in. duet Gilbert & George, Anish Kapoor, Damien Hirst, Tracey Emin.

Fragment filmu "The Woolworths Choir of 1979":
http://www.guardian.co.uk/artanddesign/video/2012/dec/04/elizabeth-price-woolworths-choir-video

Wystawa artystów nominowanych do nagrody Turner Prize w Tate Modern potrwa do 6 stycznia 2013 r.

Alicja Wilczak

źródło: www.tate.org.uk


Fot. 2. Elizabeth Price, „The Woolworths Choir of 1979 2012© Elizabeth Price 2012 (kadr)
http://www.tate.org.uk/whats-on/tate-britain/exhibition/turner-prize-2012



Udostępnij

Artykuł powstał we współpracy z Galerią Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
www.napiorkowska.pl

Zapraszamy Państwa także na strony poświęcone sztuce:
www.artissimo.pl – wystawy, artyści, wydarzenia

Blog Justyny Napiórkowskiej- zwycięski blog w dziedzinie kultury w konkursie Blog Roku 2010 :
www.osztuce.blogspot.com

Wszystkie prawa zastrzeżone

Zawsze Młoda! Polska sztuka około 1900

Wystawę pod takim symbolicznym tytułem można oglądać w Kamienicy Szołayskich, oddziale Muzeum Narodowego w Krakowie. Prezentowane prace, powstałe na przełomie XIX i XX wieku, nie tylko są wciąż aktualne i atrakcyjne dla współczesnego odbiorcy, ale także stanowią punkt wyjścia dla sztuki następnych pokoleń. Wystawa jest doskonałą okazją do prześledzenia tej niezwykle bogatej twórczości, która w dużej mierze wpłynęła na kulturę i sztukę XX i XXI wieku.

Sztuka Młodej Polski rozwinęła się jako reakcja na zmiany historyczne i ideowe związane z końcem wieku – budziły one strach i niepewność. Kryzys wartości, którego dopatrywali się młodopolszczanie w ówczesnym świecie, zrodził wśród nich pesymizm i postawę dekadencką oraz stał się pretekstem do podjęcia artystycznych działań. Ich efektem jest ogromna różnorodność motywów w sztuce powstałej w tamtym okresie, którą krakowska wystawa systematyzuje i porządkuje. Tematy takie jak natura, polska ludowość, historia, symbolizm, mistycyzm, życie krakowskiej bohemy są reprezentowane przez prace największych młodopolskich artystów: Jacka Malczewskiego, Juliana Fałata, Włodzimierza Tetmajera, Stanisława Wyspiańskiego, Leona Wyczółkowskiego, Aleksandra Gierymskiego i wielu innych. 

Znaczące jest również miejsce, w którym zorganizowano wystawę: jeszcze do niedawna Kamienica Szołayskich była siedzibą muzeum poświęconemu twórczości jednego z najznakomitszych artystów Młodej Polski, Stanisława Wyspiańskiego. Jeszcze wcześniej, przed II wojną światową mieściły się tam zbiory młodopolskiego krytyka i kolekcjonera sztuki – Feliksa „Mangghi” Jasieńskiego. Sam Kraków zaś był ośrodkiem życia artystycznego w Młodej Polsce, trudno więc wyobrazić sobie lepsze miejsce do ekspozycji prac z tego okresu.

Eksponaty to ponad 300 obrazów, rysunków, grafik i rzeźb pochodzących w większości ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie, ale też pożyczonych od innych polskich muzeów.
Wystawa potrwa do września 2013 roku, a towarzyszyć jej będą rozmaite koncerty, wykłady, warsztaty i spotkania, dzięki którym będzie można nie tylko lepiej poznać kulturę Młodej Polski, ale również poczuć klimat tej fascynującej epoki, w której powstało tyle wybitnych dzieł sztuki.

Hanna Szczęśniak

www.muzeum.krakow.pl

Fot. 1 Wacław Szymanowski, Umizgi huculskie / Sielanka, 1892
Fot. 2 Olga Boznańska, Wnętrze krakowskiej pracowni, 1906
Fot. 3 Jacek Malczewski, Autoportret, 1901




Udostępnij

Artykuł powstał we współpracy z Galerią Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
www.napiorkowska.pl

Zapraszamy Państwa także na strony poświęcone sztuce:
www.artissimo.pl – wystawy, artyści, wydarzenia

Blog Justyny Napiórkowskiej- zwycięski blog w dziedzinie kultury w konkursie Blog Roku 2010 :
www.osztuce.blogspot.com

Wszystkie prawa zastrzeżone

Konkurs Malarski Fundacji im. Franciszki Eibisch 2012

Prace finalistów Grand Prix Fundacji im. Franciszki Eibisch

„Mnie interesuje tylko malarstwo” słowa profesora Eugeniusza Eibischa stały się nie tylko trafnym podsumowaniem wspaniałej twórczości i biografii artysty, ale również hasłem wiodącym organizowanego przez Fundację im. Franciszki Eibisch, konkursu dla młodych artystów malarzy.

Determinacja, upór, konsekwencja - to tylko nieliczne słowa, jakimi opisać można artystyczną drogę profesora Eibischa, który studia malarskie rozpoczął wbrew woli swoich rodziców i przez całe życie realizował swoją największą pasję - malarstwo.

Wspomniana pasja i miłość do sztuki przetrwały dzięki powołanej z woli artysty Fundacji im. Franciszki Eibisch. Franciszka była żoną artysty, którą poznał przebywając w latach 20. minionego wieku w Paryżu, gdzie wystawiał swoje prace w słynnej Galerii Leopolda Zborowskiego, odkrywcy i marszanda Modiglianiego. Przepiękna żona była nie tylko wspaniałą towarzyszką życia artysty, ale stała się również jego muzą, natchnieniem i inspiracją.

Fundacja im. Franciszki Eibisch zajmuje się przede wszystkim promocją młodych utalentowanych artystów malarzy, którzy w swojej twórczości odnoszą się do tradycji polskiego malarstwa, tym samym przyczyniając się do jego rozwoju. W konkursie mogą wziąć udział młodzi artyści - studenci ostatnich lat akademii i do dziesięciu lat po dyplomie.

Do tegorocznej edycji konkursu zgłoszonych zostało 170 artystów z całej Polski. Spośród nich jury wybrało 39 najlepszych prac finałowych. Poziom konkursu był bardzo wysoki - artyści wykazali się nie tylko znakomitym kunsztem malarskim, niezwykłą wrażliwością, ale również uderzającą dojrzałością artystyczną.

Laureat konkursu otrzyma nagrodę w wysokości 10000 zł. Dodatkowo zostanie przyznanych sześć Wyróżnień Honorowych.

Uroczyste ogłoszenie wyników nastąpi 3 grudnia 2012.

Eugeniusz Eibisch był wybitnym polskim artystą malarzem oraz współtwórcą nurtu kolorystycznego w Polsce. Urodził się 1896 roku w Lublinie. Studia malarskie ukończył pod kierunkiem Jacka Malczewskiego i Wojciecha Weissa w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Od 1922 roku mieszkał w Paryżu, gdzie tworzył w kręgu Ecole de Paris oraz wystawiał swoje prace w słynnej Galerii Leopolda Zborowskiego. Po powrocie do Polski był Rektorem ASP w Krakowie oraz prowadził katedrę malarstwa na warszawskiej ASP.

Laureat wielu prestiżowych nagród, w tym słynnej Nagrody Guggenheima (Nowy Jork, 1960). Uczestnik Biennale w Wenecji.

Zmarł w Warszawie w 1987 roku. Jego prace znajdują się między innymi w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego w Poznaniu, Wrocławiu i Krakowie. Powołał do istnienia Fundację im. Franciszki Eibisch, która pomaga w rozwoju i promocji szczególnie utalentowanych młodych artystów.

Paulina Niewiadomska

www.eibisch.pl
www.facebook.com/FundacjaEibisch




Udostępnij

Artykuł powstał we współpracy z Galerią Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
www.napiorkowska.pl

Zapraszamy Państwa także na strony poświęcone sztuce:
www.artissimo.pl – wystawy, artyści, wydarzenia

Blog Justyny Napiórkowskiej- zwycięski blog w dziedzinie kultury w konkursie Blog Roku 2010 :
www.osztuce.blogspot.com

Wszystkie prawa zastrzeżone