Galeria Sztuki XX i XXI Wieku w Muzeum Narodowym w Warszawie

Muzeum Narodowe w Warszawie nareszcie doczekało się Galerii Sztuki XX i XXI wieku. Muzeum prezentuje panoramę polskiej sztuki ostatnich 100 lat.

Galeria Sztuki XX i XXI Wieku w Muzeum Narodowym, której kuratorem jest Piotr Rypson pokazuje historię sztuki polskiej od powstania Odrodzonego Państwa do III Rzeczpospolitej. Ekspozycja rozpoczyna się od  dzieł powstałych w Dwudziestoleciu Międzywojennym. W tej części zobaczymy prace Xawerego Dunikowskiego, Formistów, ekspresjonistów z grupy Bunt, przedstawicieli awangardy m.in. Władysława Strzemińskiego, Katarzyny Kobro, Henryka Berlewi, Mieczysława Szczuki.

W dalszej części wystawy prezentowane są prace członków grupy Komitet Paryski – J. Cybisa, J. Czapskiego, A. Nacht-Samborskiego, Z. Waliszewskiego, a także malarzy zwracających się ku sztuce dawnej, klasycyzującej: T. Pruszkowskiego, W. Wąsowicza, M. Kislinga oraz portret kobiety Tamary Łempickiej "Lassitude (Znużenie)" - jedyna praca artystki znajdująca się w polskich zbiorach państwowych.

.

W osobnej sali pokazano kino awangardowe - filmy Themersonów, Czekalskiego, a także surrealistyczne fotomontaże K. Podsadeckiego, heliografie K. Hillera oraz malarstwo Rafała Malczewskiego z lat 30.

Okres II wojny światowej obrazują rysunki Władysława Strzemińskiego, tomik poezji Juliana Przybosia ilustrowany przez Marię Jaremę oraz tworzone w obozie koncentracyjnym grafiki Mieczysława Wejmana. Zaskakującym elementem tej części wystawy są pieśni obozowe zapomnianego w Polsce pieśniarza Aleksandra Kulisiewicza, który zamknięty przez pięć lat w obozie koncentracyjnym stworzył archiwum pieśni obozowych. Po wojnie wykonywał je w pasiaku, ze specyficzną artykulacją głosu. 

Temat wojennej traumy jest przedstawiony poprzez pokazanie dzieł, które podejmują ten motyw od okresu po wojnie do prac współczesnych: "Autobus" B. Linkego z 1959-62, "Rozstrzelanie surrealistyczne" T. Wróblewskiego, dzieło Z. Libery "Lego Obóz koncentracyjny" z 2001 oraz "Podkreślam! Nigdy nie zrobiłem pracy o Holokauście" O. Dawickiego z 2012.

Lata 70. w sztuce polskiej reprezentują  prace  Jerzego "Jurry" Zielińskiego, artystów z kręgu performansu: Zbigniewa Warpechowskiego, Akademii Ruchu, Zygmunta Piotrowskiego, Andrzeja Partuma, a także sztuka feministyczna - Natalii LL.

Lata 80. reprezentują obrazy Łukasza Korolkiewicza np."13 grudnia 1981 rano" – o rozpoczęciu stanu Wojennego, Gruppy oraz prace z kręgu Kultury Zrzuty.

Wystawę zamykają prace artystów najsilniej obecnych dziś na rynku sztuki Wilhelma Sasnala, Jadwigi Sawickiej, Zofii Kulik oraz Roberta Maciejuka. Są tu także prace, które podejmują problem sensu sztuki - fikcyjna okładka "Przekroju" Zbigniewa Libery, nekrologi z błędami Oskara Dawickiego, wideo Katarzyny Kozyry, film Azorro o przeciętnej rodzinie koneserów sztuki oraz zapis telewizyjnego performansu grupy Sędzia Główny.

 Alicja Wilczak

Galeria Sztuki XX i XXI wieku
Muzeum Narodowe w Warszawie
www.mnw.art.pl


Fot. źródło: www.mnw.art.pl
1. Stanisław Ignacy Witkiewicz, Kompozycja fantastyczna, 1915-1920, olej, płótno, 56 x86 cm
2. Józef Czapski, Mężczyzna na wystawie, 1959, olej, płótno, 8,5 x 116 cm, 

3. Andrzej Wróblewski, Rozstrzelanie surrealistyczne (Rozstrzelanie VIII) 1949 r, olej, płótno, 129 x 198 cm
4. Edward Krasiński, Intervention 8, 1975, akryl, płyta pilśniowa, 100,5 x 70 cm
5. Łukasz Korolkiewicz, 13 grudnia 1981 rano, 1982, olej, płótno, 89 x 190 cm
6. Wilhelm Sasnal, Bayer, 2000, olej, płótno, 177 x 177 cm

Udostępnij

Artykuł powstał we współpracy z Galerią Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
www.napiorkowska.pl

Zapraszamy Państwa także na strony poświęcone sztuce:
www.artissimo.pl – wystawy, artyści, wydarzenia

Blog Justyny Napiórkowskiej- zwycięski blog w dziedzinie kultury w konkursie Blog Roku 2010 :
www.osztuce.blogspot.com

Wszystkie prawa zastrzeżone