Olimpiada sztuki - Londyn 2012

To będzie spektakularny rok dla wielbicieli sztuki mieszkających lub wybierających się do UK. W 2012 poza wystawą Picassa, o której niedawno pisaliśmy, szykują się trzy inne, znakomite wydarzenia. Wśród nich: wystawa prac Davida Hockneya, pokaz portretów Luciana Freuda w National Portrait Gallery, a na nim nieukończony przez zmarłego niedawno malarza obraz "Portrait of the Hound" oraz pierwsza w historii duża retrospektywna wystawa twórczości Damiena Hirsta, o której kilka słów więcej dzisiaj.

Damien Hirst to słynne enfant terrible sztuki współczesnej. Jeden z najważniejszych artystów ostatnich dwudziestu lat. Tematem jego twórczości jest osobliwie potraktowana natura, życie i śmierć, choroba i zdrowie, chaos i porządek. Do najbardziej znanych prac Hirsta należy cykl "Natural History", w skład którego wchodzą martwe, wypreparowane zwierzęta zanurzone w formalinie i umieszczone w szklanych gablotach. Hirst w trakcie studiów pracował w kostnicy, co wpłynęło jak widać mocno na jego dalszą twórczość. W skład cyklu "Natural history" wchodzi słynna praca "The Physical Impossibility of Death in the Mind of Someone Living" (Fizyczna niemożliwość śmierci w umyśle istoty żyjącej), przedstawiająca żarłacza tygrysiego o długości ponad 4 m. To warte bagatela 7 milionów funtów dzieło znajdzie się jako jeden z centralnych punktów ekspozycji na wystawie w Tate w kwietniu.


Inną, równie znaną pracą Hirsta jest wystawiona w czerwcu 2007 w galerii White Cube w Londynie "For the Love of God" (Na miłość boską) rzeźba. Przedstawia wykonaną z platyny ludzką czaszkę inkrustowaną diamentami. Inspiracją dla Hirsta była inkrustowana turkusami czaszka aztecka, którą widział w British Museum. Aby wykonać Na miłość boską Hirst kupił autentyczną XVIII-wieczną czaszkę ludzką, na jej podstawie wykonał odlew, ponawiercał w nim otwory, w których osadził 8601 diamentów. Wszystkie diamenty ważą 1106 karatów, a największy z nich (różowy, w kształcie gruszki) 52 karaty. Podobno nazwa rzeźby pochodzi od wypowiedzi matki Hirsta, która oglądając jedną z jego poprzednich prac miała powiedzieć: Na miłość boską, co wymyślisz następnym razem? Wykonanie rzeźby kosztowało 14 mln funtów i może zostać uznana za najdroższe dzieło sztuki w historii. Artysta mówi o czaszce, że stworzył ją w hołdzie przeciwko śmierci. Diamenty symbolizują dostatek, sex, czystość, nieśmiertelność i śmierć. Są symbolem wszystkiego co wieczne, ale mają również swoją ciemną stronę.


Ponad 70 prac Hirsta, w tym praca, która wygrała Turner Prize w 1995, a także słynna instalacja "In and Out of Love"1991, a do tego malowane na płótnie motyle i inne typowe dla Hirsta - artysty i designera popkulturowe gadżety. Wystawa niedyskretna, nietaktowna, nie trzymająca się żadnych zasad. Czy taka będzie? Warto się przekonać.

Katarzyna Kucharska

Damien Hirst, 4 kwietnia – 9 września 2012, Tate Modern. Londyn

źródło: www.tate.org.uk
fot.1."Saint Sebastian, Exquisite Pain", 2007
fot.2."The Physical Impossibility of Death in the Mind of Someone Living", 1991, www.en.wikipedia.org
fot.3."For the Love of God", 2007, fot. wwwen.wikipedia.org
fot.4."Let's eat outdoors", fot. z wystawy w Royal Academy of Arts w Londynie, www.guardian.co.uk

Udostępnij

Artykuł powstał we współpracy z Galerią Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
www.napiorkowska.pl

Zapraszamy Państwa także na strony poświęcone sztuce: 
www.artissimo.pl – wystawy, artyści, wydarzenia

Blog Justyny Napiórkowskiej- zwycięski blog w dziedzinie kultury w konkursie Blog Roku 2010 :
www.osztuce.blogspot.com

Wszystkie prawa zastrzeżone

Picasso i angielska sztuka współczesna w Tate Britain

Jeden człowiek, jeden twórca i nieskończenie wiele pomysłów. Życie i twórczość Picassa to niewyczerpane źródło inspiracji. Opowieść o tym w jaki sposób Picasso wpływał na twórczość współczesnych artystów angielskich przygotowuje na wiosnę 2012 roku Tate Britain.

Ekspozycja zostanie zbudowana wokół 70 prac mistrza, a łącznie na wystawie zobaczymy blisko 150 prac autorstwa najciekawszych artystów ubiegłego stulecia. Obrazy Picassa znajdą się tu w szacownym otoczeniu. Jak powiedział kurator wystawy Chris Stephens; Picasso pozostaje bezdyskusyjnym geniuszem sztuki XX wieku i nie ma właściwie wśród największych twórców XX wieku artysty z awangardowymi ambicjami, który pozostałby obojętny na dokonania Picassa, nie próbując się z nimi mierzyć lub czerpać z nich w ten, czy inny sposób. Na zaostrzenie apetytu widzów, Tate prezentuje zestawienie obrazu "The Source" Picassa z 1921 roku(fot.1) z pracą Henrego Moor'a "Reclining Figure" z 1936 roku(fot.2).

Poza pracami Moor'a pokazane zostaną również starannie wybrane na ekspozycję prace Grahama Sutherlanda, Francisa Bacona, a także Davida Hockneya. Przyciągnąć na wystawę gości mają jednak przede wszystkim nieczęsto pokazywane publicznie obrazy samego Picasa, wśród nich wymienia się jako absolutne hity obraz "Głowa mężczyzny z wąsami"(1912), "Mężczyzna z klarnetem"(1911-1912) i wspaniały obraz z 1925 roku "Trzy tancerki".

Wystawy planowane w nadchodzącym roku w Anglii zapowiadają się naprawdę ciekawie, a "Picasso and Modern British Art" w Tate Britain będzie z pewnością jednym z bardziej komentowanych, wartych polecenia wydarzeń.

Katarzyna Kucharska

Picasso and Modern British Art, Tate Britain, 15 lutego -15 lipca 2012.

źródło: www.guardian.co.uk, www.tate.org.uk

fot.1. Picasso, The Source (1921)

fot.2. Henry Moore, Reclining Figure 1936

Udostępnij

Artykuł powstał we współpracy z Galerią Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
www.napiorkowska.pl

Zapraszamy Państwa także na strony poświęcone sztuce: 
www.artissimo.pl – wystawy, artyści, wydarzenia

Blog Justyny Napiórkowskiej- zwycięski blog w dziedzinie kultury w konkursie Blog Roku 2010 :
www.osztuce.blogspot.com

Wszystkie prawa zastrzeżone

Gilbert&George w Gdańsku

Od 10 listopada 2011 do 5 lutego 2012 będzie można oglądać w Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia w Gdańsku wystawę serii prac „Jack Freak Pictures” słynnego duetu Gilbert&George.

Gilbert Prousch (1943 ) i George Passmore (1942) poznali się na studiach w Central Saint Martins College of Art and Design w Londynie. Zasłynęli w latach 70. jako artystyczny duet tworząc performansy takie jak „Śpiewająca rzeźba” czy ,„Gordon Makes Us Drunk”. Ich znakiem rozpoznawczym stał się image dwóch niepozornych mężczyzn w garniturach. Znani są głównie jako twórcy fotomontaży, których tematami są: rozkład, seks, ludzka fizyczność, krytyka społeczeństwa. Ich kontrowersyjna i obrazoburcza twórczość była wielokrotnie krytykowana przez różne środowiska, nie przeszkodziło im to jednak stać się ikonami brytyjskiej sztuki współczesnej.

Seria „Jack Freak Pictures” to największy cykl obrazów, jaki Gilbert & George stworzyli w swojej dotychczasowej karierze. Według Michaela Bracewella, brytyjskiego dziennikarza i krytyka sztuki, to monumentalne w rozmiarach dzieło, składające się z tematycznych epizodów i motywów zharmonizowanych z nastrojem, podszyte jest intensywnym ładunkiem emocjonalnym. Jednak jeden wizualny element – czerwono-biało-niebieska flaga brytyjska, nazywana „Union Jackiem”, sama w sobie będąca abstrakcyjnym, geometrycznym wzorem – dominuje nad całym cyklem barwnych, a zarazem niepokojących obrazów. Krzykliwy, wręcz zabawny symbol, bezbłędnie rozpoznawalny w przestrzeni międzynarodowej, odnosi się do społeczno-kulturowych aspektów wraz ze wszystkimi swoimi znaczeniami, począwszy od narodowej dumy i ceremoniału po popkulturową obojętność i obywatelskie nieposłuszeństwo.

Przygotowana we współpracy z Instytutem British Council wystawa, na którą złoży się 39 monumentalnych prac, zajmie całą przestrzeń ekspozycyjną CSW Łaźnia. Gilbert & George osobiście dopracowali koncept ekspozycji, dokonali wyboru prac i wykonali projekt aranżacji przestrzennej dla CSW Łaźnia.

Fot. 1. Gilbert & George, FRIGIDARIUM, 2008 Gilbert & George

Fot. 2. Gilbert & George, HOMEY, 2008 Gilbert & George

Źródło: CSW Łaźnia

Alicja Wilczak

Udostępnij

Artykuł powstał we współpracy z Galerią Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
www.napiorkowska.pl

Zapraszamy Państwa także na strony poświęcone sztuce: 
www.artissimo.pl – wystawy, artyści, wydarzenia

Blog Justyny Napiórkowskiej- zwycięski blog w dziedzinie kultury w konkursie Blog Roku 2010 :
www.osztuce.blogspot.com

Wszystkie prawa zastrzeżone

„Inna strona księżyca” - artystki awangardy

Wystawa w düsseldorfskim K20 prezentuje 230 prac autorstwa ośmiu artystek, które w latach 20. i 30. XX wieku wywarły znaczący wpływ na awangardę europejską. Wśród nich jest Katarzyna Kobro - najwybitniejsza przedstawicielka nurtu konstruktywistycznego w sztuce polskiej okresu międzywojennego.

Obok Kobro na wystawie znalazły się: Claude Cahun, Dora Maar, Sonia Delaunay, Florence Henri, Hannah Höch, Sophie Taeuber-Arp i Germaine Dulac. Ich twórcza aktywność obejmowała różnorodne kierunki estetyczne - od dadaizmu przez konstruktywizm aż po surrealizm. Posługiwały się różnymi środkami artystycznymi, tworząc obrazy, fotografie, kolaże, filmy i rzeźby. Na ekspozycji przygotowanej przez Kunstsammlung NRW Düsseldorf we współpracy z Louisiana Museum of Modern Art (Dania) można po raz pierwszy prześledzić życie i twórczość tych artystek zestawione razem.

Wystawa pokazuje, w jakim stopniu twórczość pionierek awangardy, przyczyniła się do powstania nowego stylu w sztuce. Jedną z takich prekursorek była bez wątpienia Sophie Taeuber-Arp (1889-1943). W swojej twórczości łączyła dadaizm i geometryczną abstrakcję, sięgając także do surrealizmu. Była jedną z pierwszych popularyzatorek awangardy, a pomogły jej w tym otwarta na świat osobowość i doświadczenie współpracowniczki francusko-amerykańskiego czasopisma "Plastique".

Do kręgu wpływowych artystek należała również Hannah Höch (1889-1978), której kolaże wyznaczają początki berlińskiego dadaizmu. Z kolei Sonia Delaunay (1885-1979) przygotowała grunt pod czyste malarstwo i zrewolucjonizowała przemysł mody, tworząc własną, rozpoznawalną markę. Dora Maar (1907-1997) i Claude Cahun (1894-1954), uważane są z kolei za najbardziej radykalne przedstawicielki wczesnego surrealizmu.

Katarzyna Kobro (1898-1951) utrzymywała kontakty z najbardziej znaczącymi przedstawicielami awangardy rosyjskiej - Kazimierzem Malewiczem, Eliezerem Lisickim (El Lissitzkym) i Aleksandrem Rodczenką. Komponowała rzeźby z gotowych części metalowych, drewna, korka, włókna szklanego. Zestawiała przestrzenne formy o różnych kształtach, objętości, strukturze materii, łącząc elementy statyczne z ruchomymi - podwieszanymi lub częściowo stabilizowanymi, drgającymi pod wpływem impulsu. Kilka takich rzeźb można oglądać w K20.

Kuratorka: Susanne Meyer-Büser.

Wystawa trwa do 15 stycznia 2012.

Fot. 1. Katarzyna Kobro, Kompozycja przestrzenna 4, 1929, stal, farba olejna, 40 x 64 x 40 cm. Muzeum Sztuki w Łodzi

Fot. 2. Hannah Höch, Siebenmeilenstiefel, 1934, Hamburger Kunsthalle

Fot. 3. Sonia Delaunay, Flamencosänger, 1915

Źródło: www.kunstsammlung.de

Alicja Wilczak

Udostępnij

Artykuł powstał we współpracy z Galerią Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
www.napiorkowska.pl

Zapraszamy Państwa także na strony poświęcone sztuce: 
www.artissimo.pl – wystawy, artyści, wydarzenia

Blog Justyny Napiórkowskiej- zwycięski blog w dziedzinie kultury w konkursie Blog Roku 2010 :
www.osztuce.blogspot.com

Wszystkie prawa zastrzeżone

Retrospektywa Giacomettiego w Maladze

Blisko 100 dzieł Giacomettiego, nie tylko rzeźb ale również obrazów i rysunków można zobaczyć na retrospektywnej wystawie artysty zorganizowanej przez Muzeum Picassa w Maladze. Wystawę twórczości jednego z najważniejszych artystów XX wieku otwarto kilka dni temu i będzie ją można zwiedzać aż do 5 lutego 2012 roku.

Alberto Giacometti zaczął rysować i rzeźbić w młodym wieku. Studiował sztukę w Paryżu, gdzie zetknął się z czołowymi artystami i najwybitniejszymi intelektualistami tamtych czasów. Przez pewien czas eksperymentował z kubizmem i surrealizmem, do czasu gdy w 1930 roku odkrył na nowo postać. Wydłużone rzeźby przedstawiające postać człowieka należą do najbardziej znanych jego dzieł. Wizerunki rzeźbionych przez Giacomettiego postaci ludzkich zmieniały się w czasie. W trakcie tego procesu artysta nie przestał nigdy zajmować się malarstwem, rysunkiem, czy też pisaniem. Pod koniec lat 1950 Giacometti osiągnął status gwiazdy. Jego wystawy organizowane w Europie i Stanach Zjednoczonych miały doskonałe recenzje, a artysta cieszył się uznaniem aż do śmierci.

Najgłośniejszym dziełem Giacomettiego została rzeźba "L'Homme qui marche I". Ta rzeźba z brązu powstała w 1960 roku w 6 egzemplarzach. Przedstawia ona człowieka naturalnego wzrostu i mierzy 183 cm. Co ciekawe - jeden z odlewów, wykonany w 1961 roku, a więc za życia autora, został sprzedany 3 lutego 2010 podczas aukcji w domu aukcyjnym Sotheby's w Londynie za ponad 65 milionów funtów i tym samym rzeźba zyskała tytuł najdrożej sprzedanego na aukcji dzieła sztuki w historii. Znacznie przekroczyła sumy, za które kupiono dzieła wybitnych malarzy – Pabla Picassa („Chłopiec z fajką”) oraz Vincenta Van Gogha („Portret doktora Gacheta”).

Prezentowane w Muzeum Picassa prace Giacomettiego pochodzą ze zbiorów Fundacji Alberta i Annette Giacomettich z Paryża.

Katarzyna Kucharska

17.10.2011 - 5.02.2011
Picasso Museum

Palacio de Buenavista San Agustín,8 29015 Málaga, Spain

fot. Christian Hartmann/Reuters, www.http://topics.nytimes.com
źródło: museopicassomalaga.org


Udostępnij

Artykuł powstał we współpracy z Galerią Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
www.napiorkowska.pl

Zapraszamy Państwa także na strony poświęcone sztuce: 
www.artissimo.pl – wystawy, artyści, wydarzenia

Blog Justyny Napiórkowskiej- zwycięski blog w dziedzinie kultury w konkursie Blog Roku 2010 :
www.osztuce.blogspot.com

Wszystkie prawa zastrzeżone

Wernisaż wystawy malarstwa Waldemara Marszałka

Galeria Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej

ma zaszczyt zaprosić Państwa
na wernisaż wystawy malarstwa Waldemara Marszałka,
który będzie miał miejsce już dzisiaj o godzinie 19.00,
ul.Świętokrzyska 32 w Warszawie

Hundertwasser - Sztuka Zielonej Ścieżki

Wystawa w Kunst Haus Wien jest uhonorowaniem twórczości artysty, którego filozofia myślenia i artystyczne zasady legły u podstaw istnienia tego muzeum. W 20-tą rocznicę swego istnienia, Kunst Haus Wien zaproponowało miłośnikom sztuki wystawę poświęconą Friedensreichowi Hundertwasserowi. Wystawę można zobaczyć jeszcze do 6 listopada.

Friedensreich Hundertwasser - austriacki malarz, grafik, rzeźbiarz, performer, aktywista ochrony środowiska. Hunderwasser znany jest przede wszystkim z realizacji budowlanych. Urodził się 15 grudnia 1928 w Wiedniu, od 1948 studiował w wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych, którą porzucił po 3 miesiącach. Z jego projektami kojarzymy od razu kolorowe płaszczyzny, nieregularne formy, często porośnięte bujną roślinnością. Hundertwasser dostarczył niezliczoną ilość impulsów dla wiedeńskiej architektury i sztuki. Był artystą unikalnym – sui generis – chociaż jego budowle, w których stosuje formy biomorficzne i płytki ceramiczne, przypominają prace Antoniego Gaudiego . Inspirował go również styl Wiedeńskiej Secesji oraz malarstwo austriackich artystów Egona Schielego i Gustava Klimta.


Swoje oryginalne pomysły i wizje przedstawiał Hundertwasser w tworzonych przez siebie pracach plastycznych, działaniach na rzecz środowiska naturalnego, filozofii życia, projektach budynków, znaczków pocztowych, flag i ubrań. Cechą charakterystyczną jego stylu jest rezygnacja z linii prostej, którą uważał za niemoralną, stosowanie ostrych, wyrazistych barw i form nieregularnych, organicznych. W architekturze stosuje "cebulowe" kopuły i barokowe kolumnady. Wszystkie jego dzieła są przesycone silnym indywidualizmem artysty. Hundertwassera fascynowała forma spirali, którą po raz pierwszy zastosował w swoich pracach w roku 1953.

Powołał on do życia również centrum wystawowe, w którym mieści się stała ekspozycja poświęcona dziełom mistrza i odbywają się wystawy czasowe pasjonującej sztuki współczesnej. Mistrz Hundertwasser całkowicie przebudował dawną fabrykę mebli drewnianych Thonet w swym charakterystycznym stylu. Nieregularne elementy ze szkła, metalu, cegieł, drewna i kolorowe kafle nadają nowe oblicze temu uprzednio niepozornemu budynkowi. Otwarcie nastąpiło w roku 1991. Dwa piętra Kunst Haus Wien poświęcono stałej ekspozycji dzieł Hundertwassera, na dwóch pozostałych odbywają się wystawy czasowe.
Katarzyna Kucharska

"Hundertwasser - The Art of the Green Path" 7 lipca - 6 listopada 2011 Kunst Haus Wien, Museum Hundertwasser

źródło: www.kunsthauswien.com
fot.1. Hundertwasser 695 Come and walk with me - Double talk, 1970. Private property© KUNST HAUS WIEN, 2011
fot.2. Hundertwasser 487, Little palace of beauty in illness, 1961. Private property, Japan
© KUNST HAUS WIEN, 2011
fot.3. Hundertwasser 699 The houses are hanging below the woods (meadows), 1971.
Private property, Switzerland© KUNST HAUS WIEN, 2011

Udostępnij

Artykuł powstał we współpracy z Galerią Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
www.napiorkowska.pl

Zapraszamy Państwa także na strony poświęcone sztuce: 
www.artissimo.pl – wystawy, artyści, wydarzenia

Blog Justyny Napiórkowskiej- zwycięski blog w dziedzinie kultury w konkursie Blog Roku 2010 :
www.osztuce.blogspot.com

Wszystkie prawa zastrzeżone

Edvard Munch - Tajemnica ukryta za płótnem

Punktem wyjścia dla wystawy Edvarda Muncha w Kunsthalle Bremen jest wyjątkowe odkrycie. W 2005 rok, podczas badania obrazu „Dziecko i śmierć” (1899 rok) zostało odnalezione drugie płótno „Dziewczyna i trzy męskie głowy”(1895/98).

W 1918 roku, dyrektor Kunsthalle Emil Waldmann zakupił obraz „Dziecko i śmierć” do kolekcji za 20.000 marek. Był to pierwszy obraz norweskiego artysty zakupiony do niemieckiego muzeum i jeden z pierwszych w historii dzieł Muncha prezentowanych publicznie. Ówczesny dyrektor nie wiedział, że obraz kryje pod płótnem jeszcze inny obraz. Gdyby Muzeum Muncha w Oslo nie wystosowało wniosku do Kunsthalle w Bremie o zbadanie przez konserwatora obrazu „Dziecko i śmierć” w ramach przygotowania do wydania katalogu o artyście, nie wiadomo jak długo jeszcze drugi obraz byłby nieodkryty.

Znaleziony obraz przedstawia kobiecy akt i trzy groteskowe męskie twarze. W obrazie tym artysta przedstawił egzystencjalne tematy, takie jak niewinność, pożądanie, miłość i śmierć, które zajmowały go przez całe życie. Spektakularne odkrycie obrazu było inspiracją dla tytułu wystawy: "Edvard Munch - Tajemnica ukryta za płótnem".

Wystawa bada motywy ukazane na dwóch obrazach „Dziecko i śmierć” i „Dziewczyna i trzy męskie głowy” w kontekście całej twórczości Muncha. Zaprezentowanych zostało 76 prac, w tym 36 obrazów oraz 40 rysunków i grafik, które pochodzą z Muzeum Muncha w Oslo, Art Institute of Chicago i Kunstmuseum Basel.

Wystawa trwa do 26 lutego 2012

Fot. 1. Edvard Munch, Dziecko i śmierć, 100x90 cm, olej na płótnie, 1899 r.

Fot. 2. Edvard Munch, Dziewczyna i trzy męskie głowy, 90x100 cm, olej na płótnie, 1895/98 r.

Źródło: Kunsthalle Bremen

Alicja Wilczak

Udostępnij

Artykuł powstał we współpracy z Galerią Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
www.napiorkowska.pl

Zapraszamy Państwa także na strony poświęcone sztuce: 
www.artissimo.pl – wystawy, artyści, wydarzenia

Blog Justyny Napiórkowskiej- zwycięski blog w dziedzinie kultury w konkursie Blog Roku 2010 :
www.osztuce.blogspot.com

Wszystkie prawa zastrzeżone

Brancusi - Serra

Muzeum Guggenheima w Bilbao prezentuje wystawę dwóch wybitnych rzeźbiarzy - Constantina Brancusiego (1876-1957), prekursora nowoczesnej rzeźby i Richarda Serry (1938), jednego z czołowych przedstawicieli współczesnej rzeźby.
Pokaz został zorganizowany przez Muzeum Guggenheima Bilbao we współpracy z Fondation Beyeler, Riehen / Bazylea w Szwajcarii. Wystawa Brancusi-Serra to dialog dwóch artystów, których twórczość na zawsze zmieniła bieg rozwoju współczesnej rzeźby.

Constantin Brancusi urodził się w Rumunii i osiadł w Paryżu w 1904 roku. Jako uczeń Augusta Rodina początkowo tworzył rzeźby figuratywne, później przez stopniowe eliminowanie szczegółów dążył do uzyskania uproszczonej formy, będącej jednocześnie symbolem i ideą przedstawienia. Zapoczątkował nurt rzeźby abstrakcyjnej. Pół wieku później, amerykański artysta Richard Serra znany ze swoich gigantycznych obiektów ze stali walcowej zredefiniował założenia rzeźby abstrakcyjnej tworząc dzieła site specyfic. Artysta zakłada, że istotą jego prac jest doświadczanie przez widza konkretnej pracy w obrębie danej przestrzeni i w określonym czasie.

Trzydzieści rzeźb Brancusiego i dziewięć prac Serry - ilustruje rozwój twórczości obu artystów. Rzeźby prezentowane są wraz z monumentalną instalacją Serry „Matter of Time” (1994-2005), która jest trwale umieszczona w Arcelor Mittal Galerii Muzeum Guggenheima w Bilbao.

Wystawa potrwa do 15 kwietnia 2012.

Fot. 1. Constantin Brancusi, Sleeping Muse (La muse endormie), 1911, Bronze, polished, 16 x 27.3 x 18.5 cm, Centre Georges Pompidou

Fot 2. Constantin Brancusi,Bird (L'oiseau), 1923–47, Blue–gray marble, height: 89.2 cm, Fondation Beyeler, Riehen/Basel
Fot . 3. Richard Serra,The Matter of Time, 1994–2005, Weathering steel, © FMGB Guggenheim Bilbao Museoa, 2011, Erika Barahona-Ede

Źródło: Muzeum Guggenheima w Bilbao

Alicja Wilczak

Udostępnij

Artykuł powstał we współpracy z Galerią Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
www.napiorkowska.pl

Zapraszamy Państwa także na strony poświęcone sztuce: 
www.artissimo.pl – wystawy, artyści, wydarzenia

Blog Justyny Napiórkowskiej- zwycięski blog w dziedzinie kultury w konkursie Blog Roku 2010 :
www.osztuce.blogspot.com

Wszystkie prawa zastrzeżone

Retrospektywa Sasnala w Londynie

Wilhelm Sasnal - najgorętsze nazwisko polskiej sztuki - będzie miał w londyńskiej Whitechapel Gallery retrospektywną wystawę. Ekspozycja zostanie otwarta 14 października, pokazanych zostanie na niej ponad 60 prac artysty.

Zgromadzone obrazy pochodzą zarówno z kolekcji muzealnych, jak i prywatnych zbiorów rozproszonych po całym świecie. Dzieła Sasnala są wystawiane przez takie instytucje jak nowojorskie Museum of Modern Art, paryskie Centrum Pompidou, czy londyńskie Tate Modern i Saatchi Gallery.

Retrospektywa Sasnala w Whitechapel Gallery jest częścią programu kulturalnego Polskiej Prezydencji 2011. To już druga wystawa polskiego artysty w tej prestiżowej galerii - w ramach Polska! Year prezentowana była wystawa "The Bloomberg Commission: Goshka Macuga: The Nature of the Beast".

Na wystawie będzie można także obejrzeć wybór najnowszych krótko i pełnometrażowych filmów artysty. Przedmiotem zainteresowania Sasnala może stać się każdy temat, począwszy od trywialnych codziennych scen rodzajowych, po problematykę Holokaustu, czy zagadnienia energii nuklearnej. W twórczości artysty nic nie jest oczywiste, historia świata przeplata się często z osobistymi przeżyciami (prababka artysty zginęła w Auschwitz). Sasnal jest ciekawym i wnikliwym obserwatorem życia codziennego, inspiracje czerpie z przekazów medialnych, gdzie poważne tematy przeplatają się z zalewem banalnych informacji.

Katarzyna Kucharska

fot. 1.Wilhelm Sasnal, Girl Smoking (Anka), 2001, Oil on Canvas, 45 x 50cm, Saatchi Gallery
fot.2.Wilhelm Sasnal, Untitled 2003, MoMa, NY
fot.3.Wilhelm Sasnal, Untitled 2003, MoMa, NY
źródło: PAP


Polecamy Państwa uwadze także poświęcony sztuce blog Justyny Napiórkowskiej. Blog ten został finalistą konkursu Blog Roku 2010. Blog "O sztuce" : http://www.osztuce.blogspot.com

Matthew Barney i jego artystyczna gra formy pokonującej opór.

„Piękno sztuki leży w powolności jej postrzegania. Ta uwaga nie dotyczy jednak kina. Film jest bardzo szybkim medium. Artysta wizualny może sobie pozwolić na to, by być nieodgadnionym. Jestem przekonany, że w przyszłości moje fabuły będą przez wszystkich zrozumiałe.” Matthew Barney

Matthew Barney urodził się w San Francisco w 1967 roku. W 1989 skończył studia na wydziale sztuki w Yale University w New Haven. Barney jest aktorem performerem, reżyserem, producentem, scenografem i scenarzystą, a przede wszystkim rzeźbiarzem. Tworzy filmy, w których istotą jest forma, struktura i faktura. Na bazie fabuły nasyconej symboliką, Barney kreuje spektakularne filmowe rzeźby. Jego największym i najbardziej znanym dziełem jest The Creamaster Cycle, jak sam artysta określa, meta rzeźba przedstawiająca proces stworzenia. Jest to cykl 5 filmów wypełnionych pozornie nonsesownymi czynnościami, rytuałami wykonywanymi przez głównych bohaterów. Rytuały te odwołują sie do symboliki, przez którą autor wyraża swoja fascynację cielesnością i ograniczeniami fizyczności. Charakterystyczną dla każdej z części cyklu jest pojawianie się substancji wymyślonej przez Barneya. Substancja, na którą składa się wosk, wazelina, skrobia i sól pozwala na uzyskanie różnych stanów skupienia, dzięki czemu artysta za jej pomocą przedstawia stałe, galaretowate formy, lub używa, jako metafory organicznego śluzu.

Filmy wyświetlane są regularnie w kilku Galeriach sztuki na terenie całego USA. Już w roku 1991 po swoim pierwszym performance Barney został okrzyknięty showmanem mutantów, a nawet głównym artystą pokolenia. Od początku lat dziewięćdziesiątych bierze udział w liczących się wystawach międzynarodowych takich jak Documenta w Kassel, Biennale w Wenecji czy Biennal Exposition w Withney Museum of American Art. Jako pierwszy tak młody artysta miał retrospektywna wystawę w Gugenheim Museum Soho i również jako pierwszy otrzymał nagrodę The Hugo Boss. Filmy- rzeźby Matthew Barneya wyświetlane są regularnie w kilku Galeriach sztuki na terenie całego USA, a jego rzeźby odglądać można w Gladstone Gallery w Nowym Jorku.

Fot.1 Matthew Barney, The Deportment of the Host, 2006, Gladstone Gallery image
Fot.2 Matthew Barney, DJED, 2009-2011, Gladstone Gallery image

Źródło: Gladstone Gallery

Daria Jawor

Polecamy Państwa uwadze także poświęcony sztuce blog Justyny Napiórkowskiej. Blog ten został finalistą konkursu Blog Roku 2010. Blog "O sztuce" : http://www.osztuce.blogspot.com

Turner. Malarz żywiołów

Od 15 października w Muzeum Narodowym w Krakowie będzie można zobaczyć wystawę prac genialnego malarza angielskiego - Josepha Mallorda Williama Turnera (1775-1851).

Wystawa została przygotowana przez Bucerius Kunst Forum w Hamburgu. Prezentacja obejmuje osiemdziesiąt cztery dzieła Turnera pochodzące z Galerii Tate oraz kilku kolekcji angielskich i amerykańskich.

Ekspozycja podzielona zostanie na prace przedstawiające cztery żywioły – ziemię, wodę, powietrze i ogień. Zaprezentowane zostaną obrazy z wczesnej twórczości aż po dzieła późne, dzięki czemu publiczność będzie miała szansę docenić rolę i znaczenie, jaką przedstawienia żywiołów w technice akwareli odegrały dla późniejszych obrazów Turnera malowanych już techniką olejną na płótnie. W części ostatniej zobaczymy prace koncentrujące się na przedstawieniu zainteresowania Turnera dynamiką sił natury. We wszystkich częściach prezentowane będą akwarele uzupełnione kilkunastoma obrazami olejnymi.

William Turner zostawił po sobie blisko trzydzieści tysięcy prac, z których większość to szkice krajobrazu. W swoim rozumieniu idei pejzażu Turner opierał się na teorii francuskiego malarza Pierre’a-Henri’ego de Valenciennes (1750–1819), który jako pierwszy zalecał malowanie widoków wprost z natury. Jego teoria, zwana „portretem krajobrazu”, odbiła się szerokim echem w kręgach artystycznych, zachęcając artystów do malowania konkretnych miejsc zamiast wyimaginowanych kompozycji krajobrazowych. Pierre-Henri de Valenciennes był jednym z tych, którzy uwolnili pejzaż z historycznego lub biblijnego kostiumu i zaczęli go traktować jako temat sam w sobie. Jego poglądy podzielali malarze angielskiego romantyzmu, którzy, inaczej niż zaangażowani politycznie romantycy francuscy (np. Théodore Géricault i Eugène Delacroix), stanowili grupę wypowiadającą się przede wszystkim poprzez pejzaż. Obok Turnera byli to przede wszystkim: Samuel Palmer, Richard Parkes Bonington i John Constable.

Wystawa potrwa do 8 stycznia 2012

Fot. 1. William Turner, Księżyc w nowiu, wystawiony 1840, Olej na desce, Galeria Tate, Londyn, Digital Image © Tate, London 2010

Fot. 2. William Turner, William Turner, Łodzie rybackie sprowadzają uszkodzony okręt do portu Ruysdael, olej na płótnie, Galeria Tate, Londyn Digital Image © Tate, London 2010

Fot. 3. William Turner, "Rozżarzony zachód słońca nieopodal lądu", 1841-1845, Tate London, © Tate, London 2011

Źródło: Muzeum Narodowe w Krakowie

Alicja Wilczak

Polecamy Państwa uwadze także poświęcony sztuce blog Justyny Napiórkowskiej. Blog ten został finalistą konkursu Blog Roku 2010. Blog "O sztuce" : http://www.osztuce.blogspot.com

Nobel dla Tranströmera

"Szkic z 1844 roku"

Twarz Williama Turnera ogorzała od wiatru

Rozkłada sztalugi aż w kipieli.

Zanurzamy się w głębiny wraz zielonosrebrną liną.



On brnie w płyciznę królestwa śmierci.

Pociąg wtacza się. Zbliż się.

Deszcz, deszcz przeciąga nad nami.

Tomas Tranströmer, grudzień 1992

(przekład Leonard Neuger)

fot. William Turner - Rain, Steam and Speed, 1844; Oil on canvas, 90.8 x 121.9 cm; National Gallery, London


Polecamy Państwa uwadze także poświęcony sztuce blog Justyny Napiórkowskiej. Blog ten został finalistą konkursu Blog Roku 2010. Blog "O sztuce" : http://www.osztuce.blogspot.com

Polowanie na awangardę. Zakazana sztuka w Trzeciej Rzeszy

W hitlerowskiej wizji nie było miejsca dla niezależnie myślących, hołdujących awangardzie malarzy, grafików, poetów, pisarzy i kompozytorów. Wystawa „Polowanie na awangardę. Zakazana sztuka w Trzeciej Rzeszy” to pierwsza, nie tylko w Polsce, ekspozycja, która tak szeroko prezentuje zjawisko „sztuki wyklętej”.

Do proponowanej przez niemieckiego współorganizatora wystawy koncepcji, polska kuratorka dr Monika Rydiger dołączyła polski aneks. Myślą przewodnią wystawy jest pokazanie dzieł artystów, pisarzy, kompozytorów prześladowanych przez niemieckich nazistów w latach 1933-1945. Obejrzymy obrazy olejne, grafiki, rysunki, rzeźby, utwory literackie i muzyczne m.in. tak znanych twórców jak Carl Hofer, Leo Haas, Heinrich Maria Davringhausen, Emil Nolde, Max Ernst, Georg Grosz, Otto Freundlich, Else Lasker-Schüler, Max Pechstein, Oskar Schlemmer, Irmgard Keun, Thomas Mann, Anna Sehgers, Hanns Eisler i Kurt Weill. Połączenie sztuki wizualnej, literatury i muzyki ma ukazać wagę zjawiska i ogromny nacisk totalitarnej władzy by oczyścić całą ówczesną kulturę z wszelkich niezgodnych z nazistowską doktryną przejawów.
Katarzyna Kucharska

Polowanie na Awangardę. Zakazana sztuka Trzeciej Rzeczy 19 października 2011 – 29 stycznia 2012 Międzynarodowe Centrum Kultury w Krakowie, Rynek Główny 25

źródło. materiały prasowe Międzynarodowe Centrum Kultury w Krakowie
fot.1. Otto Freundlich, Kompozycja Abstrakcyjna, 1938-1939, olej na płótnie, Międzynarodowe Centrum Kultury w Krakowie

fot.2. Carl Rabus, Der Hinkemann, drzeworyt, 1925, Międzynarodowe Centrum Kultury w Krakowie

Polecamy Państwa uwadze także poświęcony sztuce blog Justyny Napiórkowskiej. Blog ten został finalistą konkursu Blog Roku 2010. Blog "O sztuce" : http://www.osztuce.blogspot.com

„Obrazy o Polsce, historii i ludziach”

W Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie trwa wystawa Edwarda Dwurnika, która prezentuje prace odwołujące się do historycznych i politycznych wydarzeń.

Malarstwo Edwarda Dwurnika fascynuje od chwili debiutu w początkach lat siedemdziesiątych XX wieku. Za swojego patrona obrał wielkiego polskiego prymitywistę Nikifora. Poprzez lata, gdy tematem wiodącym były "Podróże autostopem" po Polsce, artysta poszukiwał innych tematów. Byli nimi "Sportowcy", czyli seria krytycznego spojrzenia na PRL, "Robotnicy" to z kolei obrazy inspirowane wydarzeniami na Wybrzeżu w roku 1980. Z czasem krajobrazy zastąpione zostały refleksją o „Polsce, Historii i Ludziach”. Wystawa sopocka ukaże specyficzne spojrzenie Edwarda Dwurnika na owe wielkie tematy.

Wystawa została podzielona na trzy części. Pierwsza część to cykl „Różne błękity” z roku 1971 – współczesna wizja ukrzyżowania. Seria nie pokazywana w Polsce od ponad trzydziestu lat, ostatni raz eksponowany w Galerii Boguckich (pokazany na niemieckiej retrospektywie Dwurnika w Stuttgarcie w 1994).
Drugą odsłonę prezentacji tworzą rysunki – collage z początku lat osiemdziesiątych. Z pełnego nadziei i grozy roku 1981 i kilku następnych lat.
Część trzecia to malarstwo od kilku obrazów jeszcze z lat siedemdziesiątych po obraz „Żegnaj komuno” z wklejonym obrazem Juliusza Krajewskiego, kupionym przez artystę na aukcji wyprzedaży zbiorów CBWA Zachęta. Celowo na wystawie „unika się” współczesności – na nią przyjdzie jeszcze czas.
Ważnym elementem tego pokazu jest dyskretna kooperacja córki artysty Poli w powstawaniu collage’y i kompozycji „Modlitwa” z 1984 – kluczowego dzieła tej ekspozycji.

kurator: Włodzimierz Nowaczyk

Wystawa trwa od 02.10.2011 do 06.11.2011
kurator: Włodzimierz Nowaczyk

Fot. Robotnicy Archanioł, 1985, olej, płótno, 210x150 cm
Źródło: Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie

Zapraszamy do obejrzenia obrazów Edwarda Dwurnika w Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej



Polecamy Państwa uwadze także poświęcony sztuce blog Justyny Napiórkowskiej. Blog ten został finalistą konkursu Blog Roku 2010. Blog "O sztuce" : http://www.osztuce.blogspot.com

Czy „La Bella Principessa” jest dziełem Leonarda da Vinci?

Historyk sztuki prof. Martin Kemp znalazł w Warszawie dowód na potwierdzenie swojej tezy zakładającej, że portret "La Bella Principessa" (Piękna Księżniczka) jest dziełem Leonarda da Vinci.

Obraz przez lata uważany był za fałszerstwo lub kopię malarstwa Leonardo da Vinci pochodzącą z XIX wieku. W1998 roku rysunek sprzedano w domu aukcyjnym Christie's za 20 tys. dolarów, a w 2007 roku za podobną sumę trafił w ręce kanadyjskiego kolekcjonera Petera Silvermana.

Prof. Kemp twierdzi, że rysunek był jedną ze stron ozdobnej XV-wiecznej księgi - Sforziady, upamiętniającej rodzinę Sforzów panującą w Mediolanie. Księga była prezentem ślubnym dla 13-letniej księżniczki Bianki od księcia Ludovica Sforzy. Nieślubna córka księcia umarła krótko po zamążpójściu. Wydana w Mediolanie w latach 90 XV w. Sforziada jest jednym ze skarbów działu starodruków Biblioteki Narodowej w Warszawie.

Kemp jest przekonany, że to właśnie jej wizerunek widnieje na obrazie. Dowodem na to, że rysunek jest wyjętą kartą księgi są m.in. otwory w miejscu szycia książki, które dokładnie odpowiadają otworom na krawędzi portretu. Dodatkowo papier welinowy na którym wykonany jest malunek ma dokładnie taką samą grubość jak inne stronice Sforziady. Odkrycie profesora poprzedziło kilka lat drobiazgowych poszukiwań. Poszukiwania tajemniczej księgi, z której mógł pochodzić obraz doprowadziły go do Warszawy, gdzie w dziale starodruków Biblioteki Narodowej odnalazł Sforziadę.

Tezę prof. Kempa potwierdził m.in. znany badacz da Vinci Carlo Pederetti. Dotychczas jednak nie potwierdziła jej National Gallery i obraz nie został włączony w otwieraną w listopadzie wielką wystawę mistrza włoskiego renesansu.

Fot. La Bella Principessa, ok. 1495 rok, ołówek, kredka i tusz na welinie 33x24 cm

Źródło: www.gazeta.pl

Alicja Wilczak

Polecamy Państwa uwadze także poświęcony sztuce blog Justyny Napiórkowskiej. Blog ten został finalistą konkursu Blog Roku 2010. Blog "O sztuce" : http://www.osztuce.blogspot.com