poniedziałek, 25 marca 2013

Historia bajkowej porcelany


 

Porcelana firmy Goebel ma długa tradycję, a przysłużyli jej się m.in. cenieni projektanci: Thomas Adam, Stephan Ziege, Charlotte di Vita, Louis Féraud czy słynny Walt Disney. Historia firmy Goebel Porzellan GmbH sięga XIX w., a dokładnie 30 stycznia 1871 r. To właśnie wtedy ambitny William Goebel ze swoim ojcem Franzem Detleffem założyli w bawarskim Rödental manufakturę produkującą porcelanę. W 1878 r. została przekształcona w Fabrykę Porcelany „Wilhelmsfeld”. Przedsiębiorstwo rozwija się i zdobywa nowe rynki np. Stany Zjednoczone. Staje się synonimem luksusu, a figurki zwierząt i ludzi znakiem rozpoznawczym firmy – mówi doradca ds. rozwoju i inwestycji Goebel Porzellan w Polsce Amadeusz Majtka.
Od 1911 r. przewodnictwo w firmie obejmuje wykształcony w Nowym Jorku Max Louis Goebel. Poza porcelaną w stylu rokoko pojawiają się prawdziwe dzieła sztuki w stylu barokowym czy Art Déco. W 1935 r. na czele firmy staje Franz Goebel.
Przełomem staje się rok 1950 i umowa z koncernem Walt Disney na produkcję figurek z najbardziej znanymi postaciami producenta filmów animowanych: Mickey, Minnie czy Królewny Śnieżki. W roku 1977 na fali entuzjazmu dla wyrobów firmy powstaje jego pierwszy klub kolekcjonerów – w USA. W następnych latach Goebel Porzellan zacieśnia jeszcze bardziej współpracę z artystami przy tworzeniu i projektowaniu swoich wyrobów – zaznacza Amadeusz Majtka. Obecnie możemy spotkać firmowe figurki w wielu cenionych muzeach na całym świecie. W 2010 r. firmę przejmuje PM Kapital GmbH & Co. KG, przedsiębiorstwo od wielu lat znane w przemyśle ceramicznym.

Amadeusz Majtka

Fot. Goebel Porzellan GmbH

Udostępnij

Artykuł powstał we współpracy z Galerią Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
www.napiorkowska.pl

Zapraszamy Państwa także na strony poświęcone sztuce:
www.artissimo.pl – wystawy, artyści, wydarzenia

Blog Justyny Napiórkowskiej- zwycięski blog w dziedzinie kultury w konkursie Blog Roku 2010 :
www.osztuce.blogspot.com

Wszystkie prawa zastrzeżone

piątek, 22 marca 2013

Targi TEFAF Maastricht


Jeszcze tylko do niedzieli 24 marca trwać będą  targi sztuki TEFAF Maastricht – najważniejsze targi sztuki dawnej.

Na tegorocznych targach wystawione są między innymi takie arcydzieła jak obraz Jacoba Jordaensa „Spotkanie Odyseusza i Nauzykai” (1593/78) z kolekcji Johnny'ego van Haeftena. Studium tej kompozycji – szkic do gobelinu, który nigdy nie został wykonany, prezentowany jest na stoisku Jeana-Luca Baroniego. Obydwie prace eksponowane są na targach po raz pierwszy od wielu stuleci.



Na targach nie zabrakło także dzieł czołowych przedstawicieli sztuki nowoczesnej, na przykład obraz  „Le Chasseur” Chaima Soutine'a z 1928 roku, collage Jeana Dubuffeta „Site Urbain" z 1962 roku, czy praca Roya Lichtensteina „The Den”(1990-1996).

W sekcji antyków zaoferowano przegląd sztuki dekoracyjnej, między innymi biurko autorstwa Jeana-Henriego Riesenera (1734-1806), które znajdowało się w kolekcji księcia Joachima Murata, a stworzone zostało dla  cesarza Napoleona I.



Prezentowane są także ciekawe obiekty z dziedziny nowoczesnego wzornictwa, na przykład unikalny regał z 1966 roku i nieregularny sześciokątny stół z 1949 autorstwa Charlotte Perriand (1903/99), który stał w mieszkaniu autorki w Rio de Janeiro.




TEFAF Maastricht 2013
15-24 marca 2013


Fotografie źródło: www.tefaf.com


 Alicja Wilczak

Udostępnij

Artykuł powstał we współpracy z Galerią Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
www.napiorkowska.pl

Zapraszamy Państwa także na strony poświęcone sztuce:
www.artissimo.pl – wystawy, artyści, wydarzenia

Blog Justyny Napiórkowskiej- zwycięski blog w dziedzinie kultury w konkursie Blog Roku 2010 :
www.osztuce.blogspot.com

Wszystkie prawa zastrzeżone

czwartek, 21 marca 2013

Józef Szajna


Niedawno minęła rocznica urodzin profesora Józefa Szajny (ur. 13 marca 1922 w Rzeszowie, zm. 24 czerwca 2008 w Warszawie) – to okazja do przypomnienia twórczości tego artysty. Jako twórca zajmujący się różnymi dziedzinami sztuki - scenograf, teoretyk teatru, reżyser, malarz, grafik - Józef Szajna łączył doświadczenia tworząc nowatorskie rozwiązania zarówno w teatrze, jak i malarstwie.

Dorobek artystyczny Józefa Szajny to przede wszystkim prace odwołujące się do pamięci traumatycznych przeżyć II wojny światowej. Artysta był członkiem Związku Walki Zbrojnej, został aresztowany  i uwięziony w  obozie koncentracyjnym w Auschwitz, potem w Buchenwaldzie. Tragiczne doświadczenia znacząco odcisnęły się w jego twórczości. Za pomocą rekwizytów pamiątek, zdjęć z tamtych czasów przywoływał pamięć w takich realizacjach jak np. "Reminiscencje" (1969). W późniejszych pełnych symboliki pracach, na przykład w cyklu "Mrowisko”, także powracał do wcześniejszych przeżyć, dając przyszłym pokoleniom pretekst do refleksji nad historią i teraźniejszością.

W Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej oprócz prac z cyklu „Mrowisko” prezentowane są rysunki, akty z późniejszego okresu twórczości. W tych pracach doskonała, płynnie prowadzona kreska oddaje różne stany emocjonalne i wrażenia – zachwyt nad witalnością młodości, a także refleksję nad przemijaniem np.prace „Dwadzieścia” „Czterdzieści” „Sześćdziesiąt”.






Za pomocą delikatnej, płynnej kreski ukazuje żywotność młodego ciała. Gruba, nieregularna, cieniowana kreska odzwierciedla upływ czasu, który przejawia się w zwiotczeniu, pomarszczeniu ciała. Subtelny erotyzm, przedstawiony jest w takich pracach jak „Dwoje” czy „Poza czasem”, w których przenikające się formy tworzą ekspresyjną kompozycję. W tych wyrażonych za pomocą kilku gestów ręki rysunkach, artysta przedstawia intymność i zachwyt nad pięknem ludzkiego ciała, a także eksperymentuje z formą.

Alicja Wilczak





Fot. 1 Józef Szajna, z cyklu „Mrowiska” 1999 rok
Fot. 2. Józef Szajna „Dwadzieścia” 1996 rok
Fot. 3. Józef Szajna „Czterdzieści” 1996 rok
Fot. 4 Józef Szajna „Sześćdziesiąt” 1996 rok
Fot. 5. Józef Szajna „Dwoje” 1999 rok
Fot. 6 Józef Szajna „Poza czasem”1997 rok


Wszystkie prace prezentowane są w Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
www.napiorkowska.pl




Udostępnij

Artykuł powstał we współpracy z Galerią Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
www.napiorkowska.pl

Zapraszamy Państwa także na strony poświęcone sztuce:
www.artissimo.pl – wystawy, artyści, wydarzenia

Blog Justyny Napiórkowskiej- zwycięski blog w dziedzinie kultury w konkursie Blog Roku 2010 :
www.osztuce.blogspot.com

Wszystkie prawa zastrzeżone

poniedziałek, 18 marca 2013

Leszek Rózga


Dziś mija rocznica urodzin artysty. Profesor Leszek Rózga urodził się 18 marca 1924 w Zgierzu. Już w wczesnych latach odnalazł w sobie zamiłowanie artystyczne, które odziedziczył po matce. Jako młody chłopiec miał okazję skorzystać z pierwszych porad od Karola Hillera. Wejście w świat artystyczny poprzez baczne obserwowanie i podpatrywanie klasyków, obecność na licznych wystawach wpłynęły na rozwój solidnego fundamentu warsztatowego. Jego los obił się o rzeczywistość brutalnej wojny, gdy miał 15 lat. W czasie II wojny światowej przebywał na przymusowych robotach w Niemczech, gdzie pomimo zmęczenia niekończącymi się godzinami ciężkiej pracy, odnajdywał czas na poświęcenie się swojej pasji. Jak wyznaje, do dziś zachował portrety swoich współwięźniów tworzone w tamtym okresie.


Po powrocie do Polski w 1945 roku rozpoczął prywatne studia malarstwa i rysunku u Marii Skarbek-Kruszewskiej. W 1948 podjął studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi (obecnie Akademii Sztuk Pięknych), pod kierunkiem profesorów: Adama Rychtarskiego, Stefana Wegnera, Ludwika Tyrowicza i Władysława Strzemińskiego. W 1952 na skutek likwidacji Wydziału Plastyki Przestrzennej PWSSP w Łodzi, przeniósł się na Wydział Grafiki Propagandowej PWSSP w Katowicach - filii Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie poświęcił się malarstwu i grafice książkowej. Otrzymał dyplom w 1954 roku z malarstwa u Rafała Pomorskiego oraz z projektowania graficznego u Bogusława Góreckiego. W 1967 Rózga rozpoczął zajęcia dydaktyczne z zakresu grafiki w Państwowej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi. Wraz ze Stanisławem Fijałkowskim i Romanem Artymowskim zorganizował w 1971 w łódzkiej uczelni Wydział Grafiki. W latach 1971 – 1978 sprawował funkcje prodziekana Wydziału Grafiki natomiast od 1975 roku kierownika Katedry Grafiki Warsztatowej. W 1979 roku został mianowany na profesora a w 1990 roku otrzymał tytuł  profesora nadzwyczajnego.
Jego prace uczestniczyły w licznych wystawach zbiorowych, w tym ogólnopolskich i międzynarodowych. Zrealizował 150 wystaw indywidualnych m. in. w Polsce, Niemczech, Austrii, Francji, Hiszpanii, Włoszech i Stanach Zjednoczonych.


Leszek Rózga jest wszechstronnym artystą: rysuje, maluje, tworzy grafiki. Od 1961 roku, ujmuje swoje prace w cykle. W twórczości L. Rózgi odnaleźć można przenikanie się czasów, motywów, fascynacji, trudności, emocji, refleksji. Prace oddają postawę artysty jako bacznego uczestnika życia, obserwatora przemian, lirycznego poety. Jego sztuka rozwija się zgodnie z rytmem życia, podlega nieustannym zmianom, zawsze otwarta i własna. Z pieczołowitą starannością przenosi w świat sztuki własne doświadczenia, które zdobył także podczas licznych podróży po świecie. Jest artystą, który odważnie przedstawia wartości etyczne, paradoksalnie ich nieustanne łamanie, przemoc, gwałt... Zespala w nich mistrzostwo warsztatu, stylizowanego na grafikę późnego średniowiecza i finezję delikatnego rysunku z surrealną wyobraźnią. Ponadto operuje w swych "erotycznych" grafikach także śmiałym humorem oraz ciekawą symboliką. Z uwagi na to, iż artysta podejmuje różnorodną tematykę, twórczość interpretowana jest na wiele sposobów. Kunszt metafory oraz mistrzowskie operowanie symbolami, sprawiają, iż artysta pozostawia odbiorcy szerokie pole interpretacji.

Izabela Zywert

Prace prof. Leszka Rózgi dostępne są w Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej 
www.napiorkowska.pl
Fot. 1 L. Rózga, Pigmalion,1998
Fot. 2 L. Rózga, Donkiszoteria - głowa Meduzy, 1962
Fot. 3 L. Rózga, Lizystrata - kurwiszon, 2004


Artykuł powstał we współpracy z Galerią Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej

Zapraszamy Państwa także na strony poświęcone sztuce:
www.artissimo.pl – wystawy, artyści, wydarzenia

Blog Justyny Napiórkowskiej- zwycięski blog w dziedzinie kultury w konkursie Blog Roku 2010 :

Wszystkie prawa zastrzeżone

wtorek, 12 marca 2013

"Od Cranacha do Picassa" w Muzeum Narodowym we Wrocławiu

Prace najważniejszych malarzy hiszpańskich i artystów współpracujących z dworem hiszpańskim można będzie zobaczyć od 13 marca na wystawie „Od Cranacha do Picassa” w Muzeum Narodowym we Wrocławiu.  Wśród prezentowanych obrazów znajdą się prace m.in. Cranacha Starszego, El Greco, Zurbarána, Van Dycka, Rubensa, Tintoretta, Picassa i Miró. 


Eksponaty pochodzą z okresu obejmującego prawie pięćset lat i przedstawione są chronologicznie od drugiej tercji XVI wieku do 1973 roku. "Staraliśmy się zaprezentować na wystawie różne gatunki malarstwa – obrazy religijne, portrety, prace podejmujące motywy legendarne i mitologiczne, pejzaże, bukiety kwiatów, martwe natury i dzieła reprezentujące informel" - wyjaśnia José Manuel Cruz Valdovinos autor wstępu do katalogu wystawy.

W pierwszej sali pokazane zostaną najstarsze prace, wśród nich zupełnie wyjątkowy obraz Lucasa Cranacha Starszego. „Artysta malował bardzo dużo, powtarzał pewne obrazy, ale temat Święty Jan Chrzciciel nauczający jest pracą unikalną w jego dorobku. Ponieważ sygnowana jest ona znakiem w formie węża o opuszczonych skrzydłach wiemy, że powstała po roku 1537, w którym zmarł syn malarza, Hans”. Pokazywany Chrystus ukrzyżowany El Greco należy do późnego okresu twórczości tego artysty. Wydłużone proporcje ciała, dysproporcje fantastycznej wizji Toledo i efekty świetlne to cechy jego manieryzmu.


 
Nie zabraknie także szesnasto- i siedemnastowiecznych portretów namalowanych przez tak wybitnych malarzy jak Tintoretto, Van Dyck i Rubens. W następnych salach zwiedzający będą mogli prześledzić dalszy rozwój sztuki hiszpańskiej i zobaczyć przykłady malarstwa romantyków, realistów, impresjonistów i postimpresjonistów aż do różnych kierunków sztuki abstrakcyjnej. Ostatnia sala obejmuje malarstwo i rzeźby wielkich hiszpańskich artystów XX wieku, łącznie z dwoma najważniejszymi twórcami tego stulecia – Picassem i Miró. Popiersie rycerza III (1967) Picassa i Personnage (1973) Miró pokazują jak ich autorzy w bardzo zaawansowanym wieku posługują się swoimi uproszczonymi językami – syntetycznego kubizmu i abstrakcyjnego surrealizmu – za pomocą których przez dziesięciolecia ożywiali sztukę zachodnią.



Kolekcja Santander obejmuje malarstwo, rysunki, rzeźby, gobeliny i dzieła sztuki dekoracyjnej, a także setki monet bitych w Hiszpanii od III w. p.n.e. do wieku XX. Eksponaty albo pochodzą z instytucji bankowych, które weszły w skład Banku Santander, albo zostały niedawno zakupione. Duża część Kolekcji jest dostępna dla publiczności w Sali Sztuk Pięknych Santander, która mieści się w Ciudad Financiera de Boadilla del Monte (Madryt). Na zewnątrz budynku stoją rzeźby dużych wymiarów autorstwa uznanych współczesnych artystów, zagranicznych i hiszpańskich, zgodnie z przyświecającą kolekcji ideą nowoczesności i światowego zasięgu gromadzonych zbiorów.

 
Od Cranacha do Picassa.
Kolekcja Santander
12 marca - 6 czerwca 2013
Muzeum Narodowe we Wrocławiu

Fot.1. Lucas Cranach Starszy, Święty Jan Chrzciciel nauczający, ok. 1537-1540
Fot.2. Domenicos Theotocopoulos, El Greco, Chrystus ukrzyżowany, z Toledo w tle, 1604-1614
Fot.3. Pablo Picasso, Popiersie rycerza III, 1967



Źródło: Materiały Prasowe
www.mnwr.art.pl


Udostępnij

Artykuł powstał we współpracy z Galerią Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
www.napiorkowska.pl

Zapraszamy Państwa także na strony poświęcone sztuce:
www.artissimo.pl – wystawy, artyści, wydarzenia

Blog Justyny Napiórkowskiej- zwycięski blog w dziedzinie kultury w konkursie Blog Roku 2010 :
www.osztuce.blogspot.com

Wszystkie prawa zastrzeżone

sobota, 9 marca 2013

Młodzi Artyści

Joanna Woyda (ur. 1981r. w Warszawie)


Joanna Woyda to artystka młodego pokolenia, postać fascynująca i utalentowana. Jej ewolucja malarska przeszła ciekawą drogę, której początek wyznaczyły studia w Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Malarstwa w Warszawie, w latach 2000-2005. Kwintesencją edukacji był dyplom z wyróżnieniem dziekańskim w 2005 roku w pracowni malarstwa prof. Wiesława Szamborskiego, oraz aneks w pracowni grafiki warsztatowej prof. Rafała Strenta.
Ponadto została wielokrotnie nagrodzona. Jej prace to głównie autoportrety zainspirowane konwencją fotografii. Swój wizerunek ukazuje czasem wyraźniej, czasem jakby za mgłą sprowadzając kolorystykę do wybranych, pojedynczych barw. Innymi charakterystycznymi motywami są: plaża i wizerunki miast. Artystka w swoich pracach akcentuje wybrany element, który stanowi nieodzowną część przemyślanej całości.


Fot. 1 J.Woyda, Plaża. Kobieta na lezaku
Fot. 2 J.Woyda, Autoportret

Martyna Wolna (ur. 1988r.)


W latach 2007 – 2012 studiowała na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, gdzie uzyskała dyplom w pracowni prof. Teresy Miszkin oraz w pracowni Sztuki Włókna prof. Aleksandra Widyńskiego.Wielokrotna stypendystka Rektora dla najlepszych studentów za wyniki w nauce i osiągnięcia. Otrzymała Nagrodę Grand Prix w konkursie „Artystyczny Indeks Hestii G” oraz Wyróżnienie Honorowe Fundacji im. Franciszki Eibisch. Jej obrazy nasycone są soczystymi kolorami, działając "terapeutycznie" na zmysły. Artystka w cyklu "Pompony" odzwierciedla niesamowitą moc i grę różnorodnych barw.


Źródło: www.napiorkowska.pl
Fot. 1 M.Wolna, Pompon 4
Fot. 2 M.Wolna, Pompon 13

 Anna Wypych


Anna Wypych to utalentowana młoda artystka, która ukończyła studia na wydziale malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Jest laureatką pierwszej nagrody Artystycznej Podróży Hestii w roku 2010, obejmującej miesięczne stypendium w Nowym Jorku oraz uczestniczką wystaw indywidualnych i zbiorowych w kraju i zagranicą. Źródłem inspiracji jest człowiek i jego kondycja. Artystka tworzy własną przestrzeń symboliczną, w której umieszcza elementy, tworząc swoisty świat zawierający wiele poziomów percepcji, by różnie wrażliwy odbiorca mógł cieszyć się nimi.
Fot. 1 A.Wypych, Smutasek
Fot. 2 A.Wypych, Kotowa

Martta Węg (ur. 1978r. w Tomaszowie Mazowieckim).


Martta Węg to artystka o nieprzeciętnym talencie plastycznym. Edukację artystyczną rozpoczęła będąc uczennicą I Liceum Ogólnokształcącego. Uczyła się w Prywatnej Szkole Rysunku i Malarstwa w Łodzi, pod okiem artystów: Sławomira Załuski i Marka Saka oraz przez trzy lata w Prywatnym Liceum Sztuk Plastycznych. Jej profesorami na Wydziale Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie byli: Antoni Fałat, Andrzej Sadowski. Z dzieł Martty Węg emanuuje młodość. Jej obrazy nasycone są barwami, którymi artystka przedstawia pejzaże, martwą naturę a przede wszystkim człowieka. Ekspresja sił witalnych oraz kondycja postaci często ujawnia się jako motyw przewodni. Artystka z pieczołowitym stosunkiem przenosi na płótno swoją osobowość, osobowość wrażliwą i refleksyjną. Dominującym tematem jest kobieta. Sama artystka mówi, że są one bardziej inspirujące od mężczyzn. Najczęściej są odwrócone, umieszczone w pejzażu bądź wnętrzu. Uważa, że poprzez to zmusza widza do szukania w tych postaciach uczuć, do odgadywania ich psychiki.*


Źródło i cytat: www.napiorkowska.pl
Fot. 1 M.Węg, Dwa brzegi
Fot. 2 M.Węg, Popołudniowe plażowanie


Izabela Zywert


Udostępnij

Artykuł powstał we współpracy z Galerią Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
www.napiorkowska.pl

Zapraszamy Państwa także na strony poświęcone sztuce:
www.artissimo.pl – wystawy, artyści, wydarzenia

Blog Justyny Napiórkowskiej- zwycięski blog w dziedzinie kultury w konkursie Blog Roku 2010 :
www.osztuce.blogspot.com

Wszystkie prawa zastrzeżone

niedziela, 3 marca 2013

Retrospektywa twórczości Maxa Ernsta w Albertinie


W wiedeńskiej Albertinie trwa pierwsza w Austrii retrospektywna wystawa Maxa Ernsta. Muzeum prezentuje 180 prac artysty, obrazy, kolaże, rzeźby, a także ilustracje do książek oraz dokumenty. Max Ernst (1891 – 1976), jeden z czołowych twórców XX wieku, protagonista kolońskiego Dadaizmu i współtwórca Surrealizmu, wynalazca technik artystycznych jak kolaż, frottage, grattage, dekalkomania, był artystą, którego twórczość wymyka się ścisłym definicjom.

Jego burzliwa biografia mogłaby zainspirować filmowców do stworzenia ciekawej ekranizacji. Ernst zanim zdecydował się zostać artystą, studiował filozofię na Uniwersytecie w Bonn, gdzie poznał malarza Augusta Macke i rzeźbiarza Hansa Arpa.  Filozofia Nietzchego i psychoanaliza Freuda to główne czynniki, które ukształtowały twórczość niemieckiego artysty.


Przełomowym momentem w karierze Ernsta była berlińska wystawa na Międzynarodowych Targach Dada w 1920 roku, podczas której jego twórczość została zauważona przez Andre Bretona, przywódcę surrealizmu, który zorganizował jego wystawę w Paryżu. Ernst przyłączył się do  surrealistów w 1924 roku. Artysta przeniósł się do Paryża aby kontynuować rozwój artystyczny, jednak we Francji przebywał nielegalnie, przez co został wydalony z kraju. W Francji możliwość konfrontacji, wymiany myśli z innymi artystami zaowocowała powstaniem jego słynnych dzieł jak np. Ubu Imperator, 1923 r.,  Madonna karcąca dzieciątko w obecności trzech świadków, 1926 r. Jego irracjonalne, pełne dowcipu, zagadkowe kompozycje parafrazowały tradycyjne gatunki malarskie jak portret, pejzaż, martwa natura. Naruszał tabu tradycyjnej ikonografii religijnej, łamiąc dopuszczalne konwencje. Odwoływał się do podświadomości, a inspiracje czerpał z malarstwa Giorgio de Chirico, którego darzył wielkim szacunkiem.

Wybuch II wojny światowej spowodował przymusową emigrację artysty, który dzięki pomocy Peggy Guggenheim, wydostał się z niewoli gestapo i uciekł do Ameryki. Krótkie małżeństwo ze słynną kolekcjonerką, a także bardzo intensywna praca pomogły osiągnąć sukces w Stanach Zjednoczonych i Europie. Max Ernst wrócił do Francji w 1953 roku. Wtedy powstały jego prace graficzne i rzeźby przypominające totemy.



Wystawa pokazuje twórczość Ernsta w odniesieniu do tradycji przeszłości, ówczesnych wydarzeń politycznych, krytyki politycznej i społecznej a także przedstawia jego wizjonerskie pomysły, które stały się inspiracją dla innych twórców.

Alicja Wilczak

ALBERTINA Wiedeń
23 stycznia 2013 - 5 maja 2013
www.albertina.at


Fot. źródło: www.albertina.at

1. Max Ernst, Pierwsze wyraźne słowo, 1923 r., olej na tynku, przeniesiony na płótno,
Š VBK, Vienna 2013 / K20 Kunstsammlung Nordrhein-Westfalen, Düsseldorf
2. Max Ernst, Bez tytułu 1920, kolaż, ołówek i  gwasz na papierze, Š VBK, Vienna 2013 / Private collection
3. Max Ernst, Napoleon na pustyni, 1941, olej na płótnie, Š VBK, Vienna 2013 / Š 2013. Digital image, The Museum of Modern Art, New York/Scala, Florence


Udostępnij

Artykuł powstał we współpracy z Galerią Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
www.napiorkowska.pl

Zapraszamy Państwa także na strony poświęcone sztuce:
www.artissimo.pl – wystawy, artyści, wydarzenia

Blog Justyny Napiórkowskiej- zwycięski blog w dziedzinie kultury w konkursie Blog Roku 2010 :
www.osztuce.blogspot.com

Wszystkie prawa zastrzeżone