Stefan Gierowski należy do wąskiego grona artystów, którzy debiutując w połowie XX wieku pozostali wierni malarstwu jako najważniejszej formie twórczej wypowiedzi zamkniętej w prostokącie płótna. Jest to malarstwo, nad którym trzeba się zastanowić, pobyć z nim, aby nabrało większego sensu. Sztuka abstrakcyjna wymaga bliższego kontaktu, intelektualnego współdziałania z artystą, kontemplacji, posiada silny pierwiastek duchowy.
Stefan Gierowski urodził się w 1925 roku w Częstochowie, studiował malarstwo w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych - w pracowniach Zbigniewa Pronaszki, Karola Frycza, Władysława Jarockiego - i historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po studiach intensywnie poszukiwał własnej drogi twórczej, uprawiał początkowo malarstwo figuratywne, później widoczne w jego pracach były wpływy kubizmu. Niewątpliwie połowa lat pięćdziesiątych stała się datą graniczną w twórczości Stefana Gierowskiego. Artysta porzucił całkowicie sztukę figuratywną koncentrując się na barwie, formie i materii obrazu.
W następujących po sobie cyklach malarskich badał napięcia pomiędzy barwą, a wewnętrzną strukturą obrazu. Zderzał ze sobą równomiernie, jednostajnie zamalowane płaszczyzny z pulsującymi rytmicznie plamami barwy albo tworzył jednoznaczne ostre kontrasty kolorystyczne. Jego płótna kojarzą się z polem walki pomiędzy kolorem a materią malarską. Pozorne niezorganizowanie jest konsekwentne i precyzyjne, a decyzje kompozycyjne stanowcze.
Obrazy Stefana Gierowskiego nawiązują do abstrakcji typu informel oraz sztuki postkonstruktywistycznej. Nie da się ich jednak w pełni zakwalifikować do któregoś z tych stylów. Gierowski w charakterystyczny sposób pozbawia swoje obrazy kontekstu znaczeniowego. przyjmując jako tytuł słowo "obraz", z przypisaną mu cyfrą rzymską. Obraz nr I powstał w 1957 roku. Autor twierdzi, że dzięki temu nie fałszuje własnych intencji i pozwala odbiorcy skoncentrować się na istocie malowanego płótna.
Bohaterami jego obrazów są światło i przestrzeń
Stefan Gierowski od 1955 regularnie uczestniczy w wystawach zarówno w kraju jak i za granicą. W latach 1962-1996 wykładał na warszawskiej ASP. W latach 80. związany z kręgiem "kultury niezależnej". W 1986 r. otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. W 1981 r. był członkiem Komitetu Organizacyjnego Kongresu Kultury Polskiej. Jest laureatem nagrody im. Jana Cybisa przyznawanej za całokształt twórczości (1980 r.) oraz Nagrody im. Kazimierza Ostrowskiego za wybitne osiągnięcia w dziedzinie malarstwa (2005 r.). Z jego pracowni pochodzi wielu członków grupy artystycznej Gruppa, m.in Marek Sobczyk i Jarosław Modzelewski.
Katarzyna Kucharska
Fot.S.Gierowski, 61,5 x 43,5 cm, 1970 rok, kolekcja Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej Fot.S.Gierowski"Obraz CCCCXII" (1977), olej, płótno, 146x97 cm, w zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu/fot. pracownia fotograficzna MNWr
Galeria Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
www.napiorkowska.pl
www.osztuce.blogspot.com
Polecamy Państwa uwadze także poświęcony sztuce blog Justyny Napiórkowskiej. Blog ten został finalistą konkursu Blog Roku 2010. Blog "O sztuce" : http://www.osztuce.blogspot.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz